Exposure of Neonatal Mice To Sevoflurane May Induce Male Germ Cell Apoptosis in Testicular Tissue After Puberty

Background: common use of sevoflurane in congenital defects during repeated surgeries may have detrimental effects on spermatogenesis after puberty. objective: this study investigated sevoflurane effects on spermatogenesis process in male mature mice after exposure in prepubertal time. materials and methods: 24 neonatal nmri male mice were randomly classified in three groups. experimental 1 and 2 groups (exposure to 1 minimum alveolar concentration (mac) and 2 mac sevoflurane, respectively in 2 lit/min oxygen (o2) for 7 days (30 min, daily) and control. all groups were sacrificed after 2 months. histological assessment, immunohistochemistry and apoptosis process was done. bax and bcl2 expression was evaluated in the testicular tissue by real time poly chain reaction. results: our results showed that the integrity of testicular tissue was preserved in both experimental groups. count of spermatogonial cells had significant decrease in group 2 compared to others. the rate of apoptosis in spermatogonial cells was 15±3% and 9±2% in the group 2 and 1, respectively. also, bax/bcl2 ratio was 0.2615, 1.0070 and 9.3657 in control, experimental group 1 and 2, respectively. this result was significant (p≤0.002) between groups 2 with other groups. conclusion: continuous exposure of 2 mac sevoflurane in 2 lit/min o2 simultaneous during prepubertal may create more testicular tissue damage in terms of cellular and molecular function compared to continuous exposure to lower level of sevoflurane by increase in ratio of bax/bcl2 and apoptosis in germ cells after puberty.

تماس موش در دوره نوزادی با سووفلوران، ممکن است سبب رخ دادن آپوپتوز در بافت بیضه پس از بلوغ شود

مقدمه: سوفلوران به عنوان یک داروی بیهوشی کاربرد وسیعی در اطفال دارد. این دارو با توجه به تکرارهای زیاد در کودکان در برخی از بیماری های مادرزادی به دلیل تکرر جراحی، ممکن است منجر به القاء مرگ سلولی در برخی از سلول های حساس بدن از جمله سلول های زایا گردند.هدف: در این مطالعه اثر سووفلوران بر روند اسپرماتوژنز در موش های نر بالغ که در دوران پیش از بلوغ در معرض بودند، مورد بررسی قرار گرفت.موارد و روش ها: 24 موش نوزاد نر نژاد NMRI در 3 گروه کنترل، آزمون یک و دو به صورت تصادفی دسته بندی شدند. گروه آزمون یک و دو به ترتیب در معرضMAC 2 و 1 سووفلوران به همراه 2 لیتر در دقیقه اکسیژن به مدت 7 روز قرار گرفتند. همه گروه ها پس از 2 ماه کشته شدند. ارزیابی های بافت شناسی، ایمونوهیستوشیمی و بررسی آپوپتوز در بافت بیضه انجام گرفت. بیان ژن Bax و Bcl در بافت بیضه به وسیله Real time PCR ارزیابی شد.نتایج: نتایج ما نشان داد که در هر دو گروه آزمون یک و دو تمامیت بافت بیضه حفظ شد. شمارش سلول های اسپرماتوگونی کاهش معناداری در گروه 2 نسبت به سایر گروه ها نشان داد. نتایج میزان مرگ سلولی در سلول های اسپرماتوگونی در گروه آزمون یک و دو به ترتیب 3 plusmn;15% و 2 plusmn;9% به دست آمد. همچنین میزان بیان ژن های Bax و Bcl2 در گروه های آزمون یک و دو 2615/0 و 0070/1 و در گروه کنترل 3657/9 اندازه گیری شد. این نتایج تفاوت معنی داری (05/0 ge;p) را بین گروه دو با سایر گروه ها نشان داد.نتیجه گیری: قرار گیری در معرض MAC 2 سووفلوران همراه با 2 لیتر در دقیقه اکسیژن، ممکن است باعث ایجاد آسیب بافتی بیضه شده و منجر به اختلال در عملکرد سلول های آن شود. در صورتی که قرارگیری در معرض سطح پایین تر سووفلوران باعث کاهش نسبت بیان Bax و Bcl2 و کاهش آپوپتوز در سلول های زایا می شوند.