fixed versus flexible gonadotropin releasing hormone antagonist protocol in women with polycystic ovary syndrome undergoing in vitro fertilization: an rct

Background: despite the extensive use of the gonadotropin-releasing hormone (gnrh) antagonist protocol in treating infertile women, particularly those with polycystic ovary syndrome (pcos), there have not been sufficient evidence to compare the flexible and fixed variants in in vitro fertilization (ivf) cycles.objective: this study aims to assess the treatment outcomes of flexible and fixed types of gnrh-antagonist protocol for ivf in women with pcos. materials and methods: in this randomized clinical trial, 150 infertile women with pcos, who were candidates for ivf, and referred to the yazd research and clinical center for infertility, yazd, iran between october 2023 and february 2024 were included. participants were divided into 2 groups (n = 75/each) based on the type of antagonist protocol (fixed or flexible). gnrh antagonist administration started on the 5th day of gonadotropin treatment in the fixed group. in the flexible group when there was at least one follicle 12-14 mm, gnrh antagonist was started. finally, the number of metaphase ii oocyte, the quality of embryos, the duration of the stimulation cycle, the dose of gonadotropin, the number of gnrh-antagonist, and the rate of ovarian hyperstimulation syndrome were evaluated.results: no statistically significant difference was observed in terms of cycle length and the total dose of gonadotropin between groups. nevertheless, a notable distinction was observed in the total number of oocytes (17.84 vs. 15.5, p = 0.023) and mature oocytes (13.64 vs. 11.83, p = 0.019) in the flexible group compared to the fixed group. conclusion: in conclusion, the ivf outcomes are more favorable in women with pcos undergoing the flexible gnrh-antagonist protocol compared to the fixed protocol.

مقایسه پروتکل ثابت و متغیر آنتاگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین در زنان نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تحت لقاح آزمایشگاهی: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: علیرغم استفاده گسترده از پروتکل هورمون آزادکننده گنادوتروپین (gnrh) آنتاگونیست در درمان زنان نابارور، بخصوص موارد مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک (pcos) در سیکل لقاح خارج رحمی (ivf)، مطالعات کافی در زمینه مقایسه نوع متغیر و ثابت این پروتکل تا بحال صورت نگرفته است.هدف: این مطالعه با هدف مقایسه و بررسی اثر نتایج درمان با نوع متغیر gnrh آنتاگونیست نسبت به نوع ثابت در زنان مبتلا به pcos در ivf انجام شد.مواد و روش­ ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 150 زن نابارور مبتلا به pcos مراجعه­کننده به پژوهشکده علوم تولید مثل یزد و کاندیدای ivf وارد مطالعه شدند. این زنان در بازه زمانی اکتبر 2023 تا فوریه 2024 به این مرکز مراجعه کردند. شرکت­کنندگان بر اساس نوع پروتگل آنتاگونیست (ثابت یا متغیر) به دو گروه 75 نفره تقسیم شدند (75 = n). تجویز آنتاگونیست در گروه ثابت از روز پنجم درمان گنادوتروپین و در گروه متغیر نیز زمانی که حداقل یک فولیکول mm 12-14 وجود داشت شروع شد. در نهایت پیامدهایی شامل تعداد تخمک‌های بالغ (متافاز دوم)، کیفیت جنین‌ها، طول چرخه تحریک، دوز گنادوتروپین، تعداد آنتاگونیست gnrh و شدت سندرم هیپراستیمولاسیون تخمدانی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: بر اساس نتایج، طول چرخه و مجموع دوز گنادوتروپین در دو گروه مورد بررسی از نظر آماری دارای تفاوت معنی‌دار نبود با این حال، تفاوت قابل توجه و معنی­داری بین تعداد کل تخمک­ها (84/17 در برابر 5/15 و 023/0 p =) و تعداد تخمک­های بالغ (64/13 در برابر 83/11 و 019/0 p =) در گروه متغیر نسبت به گروه ثابت وجود داشت.نتیجه ­گیری: به نظر می­رسد پیامدهای سیکل ivf در پروتکل متغیر gnrh آنتاگونیست در مقایسه با پروتکل ثابت، در زنان نابارور مبتلا به pcos بهتر می­باشد.