the role of progesterone and estrogen receptors in treatment choice after endometriosis surgery: a cross-sectional study

Background: the lack of improvement in some endometriotic people’s pain after surgery even while using hormone treatment may suggest an inappropriate response to routine hormonal therapies. objective: this study aimed to determine a cut-off point for selecting the most appropriate treatment based on the hormone receptors of endometriotic lesions.materials and methods: in this cross-sectional study, by reviewing the medical records of participants and testing their archive samples and phone interviews (if needed), 86 symptomatic women after endometriosis surgery who were operated into governmental hospitals, shahid faghihi and hazrate zeinab shiraz iran were enrolled between march 2017 and march 2019. women were divided into 2 groups: responsiveness (n = 73 for dysmenorrhea, n = 60 for dyspareunia) to medical treatment and surgery, and unresponsiveness (n = 13, n = 7). we examined the pathological slides of 86 women to determine the amount of hormone receptors and the relationship between the type of medical treatment and the level of hormone receptors on pain relief within 1 yr after surgery. results: based on the receiver operating characteristic curve, dysmenorrhea in the presence of tissue estrogen receptors > 60% (p = 0.1065), and dyspareunia in the presence of tissue progesterone receptors > 80% (p = 0.0001) responded well to medical treatment after surgery. in the presence of endometrioma-dysmenorrhea showed the best response to oral contraceptive pills (69.4%), while in deep infiltrative endometriosis-dyspareunia showed the best response to progesterone treatment (75%).conclusion: prescribing an appropriate hormone therapy based on a specific immunohistochemistry staining pattern can improve the life quality of postoperative endometriosis individuals.

نقش گیرنده‌های پروژسترون و استروژن در انتخاب درمان مناسب پس از جراحی آندومتریوز: یک مطالعه‌ی مقطعی

مقدمه: عدم بهبود درد در برخی از بیماران آندومتریوز پس از جراحی حتی با استفاده از درمان هورمونی ممکن است نشان­دهنده پاسخ نامناسب به درمان­های هورمونی معمول باشد.هدف: این مطالعه با هدف تعیین نقطه برش برای انتخاب مناسب­ترین درمان بر اساس گیرنده­های هورمونی ضایعات آندومتریوز انجام شد.مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی، با بررسی پرونده‌های پزشکی بیماران و آزمایش نمونه‌های آرشیوشده بیماران پس از جراحی و در صورت نیاز مصاحبه تلفنی با آنها، 86 بیمار را پس از جراحی آندومتریوز که در بیمارستان‌های دولتی شیراز (شهید فقیهی و حضرت زینب)، از اسفند 1395 لغایت اسفند 1398 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، به 2 گروه تقسیم شدند: پاسخ­دهی به درمان پزشکی و جراحی (73 نفر برای دیسمنوره، 60 نفر برای دیسپارونی) و عدم پاسخگویی (13 نفر، 7 نفر). ما اسلایدهای پاتولوژیک 86 زن را برای تعیین میزان گیرنده هورمونی و ارتباط بین نوع درمان دارویی و سطح گیرنده هورمونی بر کاهش درد در یک سال پس از جراحی بررسی کردیم.نتایج: بر اساس منحنی مشخصه عملکرد گیرنده، دیسمنوره در حضور گیرنده­های استروژن بافتی بیشتر از 60% (1065/0 = p)، و دیسپارونی در حضور    گیرنده­های پروژسترون بافتی بیشتر از 80% (0001/0 = p) به درمان پزشکی پاسخ خوبی دادند. بعد از جراحی در حضور آندومتریوما، دیسمنوره بهترین پاسخ را به قرص ­های ضد بارداری خوراکی نشان داد (4/69%) در حالی که در آندومتریوز عمیق ارتشاحی، دیسپارونی بهترین پاسخ را به درمان با پروژسترون نشان داد (%75).نتیجه­ گیری: تجویز هورمون درمانی مناسب بر اساس الگوی رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی خاص می‌تواند کیفیت زندگی زنان مبتلا به آندومتریوز را بعد از عمل بهبود بخشد.