pregnancy outcome in long- versus short-acting gonadotropin-releasing hormone agonist cycles in participants with normal ovarian reserve: an rct

Background: there is no agreement on which of the 2 gonadotropin-releasing hormone (gnrh) agonist protocols are the most efficient, neither there is any consensus on which one yields a better clinical pregnancy percentage.objective: the present study aims to compare the effectiveness of reduced dosages of long- and short-acting gnrh agonists on pregnancy outcomes.materials and methods: in this randomized controlled clinical trial, 400 women were randomly assigned to 2 groups (n = 200/group): the reduced dosage of long-acting gnrh agonist group (group 1, 1.25 mg decapeptyl) and the short-acting gnrh agonist group (group 2, 0.5 mg/day buserelin acetate). the study was conducted at mehr medical institute, rasht, iran between july 2019 and july 2020. biochemical and clinical pregnancy were compared between groups.results: no significant differences were observed in the endometrial lining, the total number of retrieved and metaphase-ii oocytes, progesterone, and serum estradiol levels on human chorionic gonadotropin day, fertilization rate, and top-quality embryos between the groups. the duration of induction (10.8 ± 1.7 vs. 10 ± 2.1, p < 0.001) and the total dosage of gonadotropins (2939.4 ± 945.9 vs. 2441 ± 1247.1, p < 0.001) were significantly greater in group 2 than in group 1. no significant differences were observed between the 2 groups in terms of implantation rate, chemical pregnancy rate, and clinical pregnancy rate. a higher percentage of ovarian hyperstimulation syndrome was observed in group 2 (p = 0.005).conclusion: due to a lower percentage of ovarian hyperstimulation syndrome in group 1 and similar assisted reproductive technology outcomes in both groups, the long protocol was found to be superior to the short protocol.

نتایج بارداری در سیکل های تحت آگونیست هورمون آزاد کننده گونادوتروپین طولانی اثر و کوتاه اثر در افراد با ذخیره طبیعی تخمدان: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: تاکنون، توافقی در مورد اینکه کدام یک از دو پروتکل آگونیست هورمون آزاد­کننده گنادوتروپین کارایی بالاتر و درصد باروری بیشتری دارد، وجود ندارد.هدف: هدف از مطالعه حاضر، مقایسه کارایی دز کاهش یافته آگونیست هورمون آزاد­کننده گنادوتروپین طولانی اثر و کوتاه اثر بر میزان باروری است.مواد و روش ­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، تعداد 400 زن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه دوز کاهش­یافته آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین طولانی اثر (گروه 1, 25/1 میلی­گرم دکاپتیل) و گروه آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین کوتاه اثر (گروه 2, 5/0 میلی­گرم/روز استات بوسرلین). این مطالعه بین ژوئیه 2019 و ژوئیه 2020 در کلینیک پزشکی مهر در رشت، ایران انجام شد. نتایج حاملگی شیمیایی و کلینیکی بین گروه ­ها مقایسه شد.نتایج: تفاوت معنی­داری در ضخامت آندومتر، تعداد کل تخمک­های کسب شده و متافاز 2، سطح پروژسترون و استرادیول سرم در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان، نرخ لقاح و جنین­های با کیفیت بالا بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان تحریک (7/1 ± 8/10 در مقابل 1/2 ± 10، 001/0 > p) و دوز       گنادوتروپین­های مصرفی (9/945 ± 4/2939 در مقابل 1/1247 ± 2441، 001/0 > p) در گروه 2 نسبت به گروه 1 به طور معنی­داری بیشتر بود. نرخ لانه­گزینی، بارداری شیمیایی و بارداری کلینیکی میان دو گروه تفاوت معنی­داری نداشت. درصد بالاتری از سندرم تحریک تخمدان در گروه 2 مشاهده شد (005/0 = p).نتیجه­ گیری: به دلیل درصد کمتر سندرم تحریک تخمدان در گروه 1 و نتایج باروری مشابه در هر دو گروه، بهتر بودن پروتکل طولانی اثر نسبت به پروتکل کوتاه اثر مشاهده شد.