differences between living and deceased donation in human uterus transplantation: a narrative review

The decision to use a living or deceased donor to perform uterus transplantation (utx) is an evaluation of benefit and harm and is based on the medical team’s choices. the current study determines the differences between living and deceased donation in human utx according to determinant factors in choosing the donor type. for this review study, the pubmed database was searched without time, language, and location limitations up to may 2022. from 113 identified articles, 45 papers were included in the study for review. according to the results, in comparison to living donation, the biggest advantage of deceased donation is the lack of surgical and or psychological risks for the donor. in contrast, a comprehensive pre-transplantation medical assessment is less possible in deceased donation, and preplanned surgery cannot be realized. according to published peer-reviewed clinical trials on utx, the graft failure rates in living and deceased donor utx are 21% and 36%, respectively. supposing all recipients who did not have graft failure underwent embryo transfer, live birth rates in living and deceased donor utx procedures are almost 63% and 71%, respectively. currently, considering the occurrence of live births from both donations, particularly from nulliparous deceased donor, increased demand for utx in the near future, shortage of uterus grafts, and lack of sufficient data for a comprehensive comparison between the 2 types of donation, the use of both donations still seems necessary and rational.

تفاوت های اهدا زنده و مرده در پیوند رحم در انسان: یک مرور روایتی

تصمیم برای استفاده از اهداکننده زنده یا مرده برای انجام پیوند رحم، یک ارزیابی سود و زیان است و اساسا بر پایه انتخاب­های تیم پزشکی می­باشد. مطالعه حاضر جهت تعیین تفاوت­های بین اهدا زنده و مرده در پیوند رحم در انسان بر اساس عوامل تعیین­کننده در انتخاب نوع اهداکننده، طراحی شد. جهت انجام این مطالعه مروری، پایگاه اطلاعاتی pubmed بدون محدودیت زمانی، زبانی و مکانی تا می 2022 جستجو شد. از 113 مقاله شناسایی شده، 45 مقاله برای بررسی، وارد مطالعه شد. براساس نتایج، در مقایسه با اهدا زنده، بزرگترین مزیت اهدا مرده، فقدان خطرات جراحی و یا روانی برای اهداکننده می­باشد. در مقابل در اهدا مرده، ارزیابی پزشکی جامع قبل از پیوند، کمتر امکان پذیر است و جراحی از قبل برنامه­ریزی شده، ممکن نیست. براساس یافته­های کارآزمایی­های بالینی داوری شده انتشار یافته، میزان شکست گرفت در پیوند رحم با استفاده از اهداکننده زنده و مرده به ترتیب 21% و 36% می­باشد. با فرض اینکه همه گیرنده­هایی که شکست گرفت نداشته­اند تحت انتقال جنین قرار گرفته باشند، میزان تولد زنده در پروسیجرهای پیوند رحم با استفاده از اهداکننده زنده و مرده به ترتیب تقریبا 63% و 71% می­باشد. در حال حاضر با توجه به وقوع تولد زنده از هر دو نوع اهدا به ویژه از اهداکننده مرده نولی پار، افزایش تقاضا برای پیوند رحم در آینده نزدیک، کمبود گرفت­های رحمی و فقدان داده کافی جهت مقایسه کامل دو نوع اهدا، استفاده از هر دو اهدا هنوز هم ضروری و منطقی به نظر می­رسد.