effects of glibenclamide and troxerutin on the sperm parameters and histopathological changes of testis in streptozotocin-induced diabetic male rats: an experimental study

Background: oxidative stress is a major contributor to diabetes mellitus (dm), which leads to testicular damage and infertility. objective: the aim of this study was to investigate the effects of glibenclamide (gl) as a chemical medicine and troxerutin (tr) as an herbal agent on sperm parameters and histopathological changes of testis in diabetic male rats. materials and methods: 40 male wistar rats (230-260 gr) were randomly divided into 5 groups (n = 8/each), including control, diabetic (d), gl, tr, and gl+tr. dm was induced by the administration of 60 mg/kg streptozotocin intraperitoneally. the groups were treated with 5 mg/kg/day of gl or 150 mg/kg/day of tr via oral gavage for 4 wk. in the final stage of the treatment, blood sampling was done for biochemical analysis. the rats were then sacrificed and their left testis and epididymis were dissected for sperm analysis, histopathology, and morphometric assessment. results: a significant decrease in the number, motility, viability, maturity and chromatin quality of sperm was found in diabetic rats compared to control group. (p < 0.001). dm also increased the malondialdehyde level and decreased the level of the serum’s total antioxidant capacity compared to the control group (p < 0.001). furthermore, we observed significant difference in seminiferous tubule diameter, germinal epithelium height, and testicular histological abnormalities in diabetic rats compared to control group (p < 0.001). administration of gl, tr and their combination improved the above-mentioned parameters, and treatment with tr provided a higher improvement (p < 0.001). conclusion: according to these findings, it can be concluded that tr plays a more influential role than gl to treat diabetic-induced infertility.

اثرات گلی بن کلامید و تروکسی روتین بر پارامترهای اسپرم و تغییرات هیستوپاتولوژیک بیضه در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین: یک مطالعه تجربی

زمینه: استرس اکسیداتیو یکی از عوامل اصلی ابتلا به دیابت می­باشد که موجب آسیب بیضه­ای و ناباروری می­گردد.هدف: هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات گلی­بن­کلامید به­عنوان یک داروی شیمیایی تروکسی روتین به­عنوان یک داروی گیاهی بر پارامترهای اسپرم و تغییرات هیستوپاتولوژیک بیضه در رت­های دیابتی نر بود.مواد و روش ­ها: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به وزن تقریبی 260-230 گرم بطور تصادفی به 5 گروه کنترل، دیابتی، گلی­بن­کلامید، تروکسی روتین، و گلی­بن­کلامید + تروکسی روتین تقسیم­بندی شدند. دیابت با تجویز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین ( mg/kg60) ایجاد شد. گروه­ها با تجویز روزانه گلی­بن­کلامید ( mg/kg5) و یا تروکسی روتین ( mg/kg150) از طریق گاواژ و به مدت 4 هفته تیمار شدند. در انتهای درمان، نمونه خونی از رت­ها به منظور ارزیابی بیوشیمیایی تهیه شد سپس رت­ها آسان­کشی شده و بیضه و اپیدیدیم چپ آنها به منظور آنالیز اسپرم و ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری در آورده شد.نتایج: دیابت تعداد، تحرک، زنده­مانی، بلوغ و کیفیت کروماتین اسپرم را کاهش داد (001/0 > p). همچنین میزان مالون­آلدئید سرم را افزایش داده و میزان ظرفیت تام آنتی­اکسیدانی را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (001/0 > p). اختلاف معنی­داری از نظر قطر لوله­های منی­ساز، ضخامت اپی­تلیوم ژرمینال و تغییرات هیستوپاتولوژیک بیضه بین رت­های دیابتی و گروه کنترل مشاهده شد (001/0 > p). درمان با گلی­بن­کلامید و تروکسی روتین پارامترهای مذکور را بهبود بخشید و این بهبود در حیوانات درمان شده با تروکسی روتین به مراتب بیشتر بود (001/0 > p).نتیجه­ گیری: با توجه به این یافته­ها میتوان نتیجه­گیری کرد که تروکسی روتین یک نقش موثرتری را از گلی­بن­کلامید در درمان ناباروری ایجاد شده توسط دیابت، ایفا می­کند.