beneficial effects of combination therapy with testosterone and hydrogen sulfide by reducing oxidative stress and apoptosis: rat experimental varicocele model

Background: despite the effectiveness of testosterone therapy in conditions associated with testosterone deficiency, including varicocele, several dose-dependent side effects limit the clinical use of testosterone therapy. hydrogen sulfide, a toxic gas in high concentrations but a beneficial molecule in low concentrations, acts as both a major effector and an important inducer of testosterone.objective: this study investigated whether a subeffective dose of testosterone combined with a subeffective dose of hydrogen sulfide donor sodium hydrosulfide (nahs) can be effective in an experimental varicocele model through a possible additive effect.materials and methods: thirty wistar rats weighing 200-250 gr were divided into 5 groups as (n = 6/each): sham, varicocele, testosterone (200 µg/kg, 5 times per wk for 4 consecutive weeks), nahs (15 μmol/l, daily for 4 consecutive weeks) and testosterone + nahs (200 µg/kg, 5 times per weeks + 15 μmol/l, daily, both for 4 consecutive weeks). all animals, except in the sham group, underwent varicocele induction.results: the coadministration of testosterone and nahs significantly increased serum testosterone (10.23 ± 0.95, p = 0.01), testicular h2s levels (608.94 ± 21.09, p < 0.001), and testicular superoxide dismutase activity (66.14 ± 1.56, p < 0.001), decreased malondialdehyde levels (0.77 ± 0.52, p < 0.001), and b-cell lymphoma 2-associated x protein to b-cell lymphoma 2 (0.16 ± 0.01, p < 0.001) protein expression ratio in the testicular tissues and improved sperm parameters and testicular histopathology compared to the varicocele group.conclusion: the combination therapy of subeffective doses of testosterone and nahs can attenuate the varicocele-induced damages by reducing testicular oxidative stress and apoptosis and thus can be considered an effective approach with fewer side effects.

اثرات مفید درمان ترکیبی با تستوسترون و سولفید هیدروژن از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز: مدل تجربی واریکوسل در موش صحرایی

مقدمه: علیرغم اثربخشی درمان با تستوسترون در شرایط همراه با کمبود تستوسترون از جمله واریکوسل، چندین عارضه جانبی وابسته به دوز، استفاده بالینی درمان با تستوسترون را محدود می‌کند. سولفید هیدروژن، یک گاز سمی در غلظت‌های بالا اما یک مولکول مفید در غلظت‌های پایین، هم به عنوان یک عامل اصلی و هم یک القاکننده مهم تستوسترون عمل می‌کند.هدف: این مطالعه بررسی کرد که آیا دوز غیرموثر تستوسترون در ترکیب با دوز غیرموثر هیدروسولفید سدیم به عنوان دهنده سولفید هیدروژن می‌تواند در مدل تجربی واریکوسل از طریق اثر افزایشی احتمالی موثر باشد.مواد و روش­ ها: 30 سر موش صحرایی ویستار با وزنgr  250-200 به پنج گروه تقسیم شدند (6 موش در هر گروه): شم، واریکوسل، تستوسترون          (mg/kg 200، 5 بار در هفته به مدت 4 هفته متوالی)، هیدروسولفید سدیم (µm/l 15، روزانه به مدت 4 هفته متوالی) و تستوسترون + هیدروسولفید سدیم (µg/kg 200، 5 بار در هفته + µm/l 15، روزانه، هر دو به مدت 4 هفته متوالی). همه حیوانات به جز گروه شم تحت القای واریکوسل قرار گرفتند.نتایج: تجویز همزمان تستوسترون و هیدروسولفید سدیم به طور معنی­داری سطح تستوسترون سرم (01/0 = p، 95/0 ± 23/10)، سطح سولفید هیدروژن بیضه (001/0 > p، 09/21 ± 94/608) و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز بیضه (001/0 > p، 56/1 ± 14/66) را افزایش و سطح مالون دی‌آلدهید                    (001/0 > p، 52/0 ± 77/0) و نسبت بیان پروتئین b-cell lymphoma 2-associated x protein به b-cell lymphoma 2 در بافت بیضه    (001/0 > p، 01/0 ± 16/0) را کاهش داد و پارامترهای اسپرم و هیستوپاتولوژی بیضه را نیز در مقایسه با گروه واریکوسل بهبود بخشید.نتیجه­ گیری: درمان ترکیبی دوزهای غیرموثر تستوسترون و هیدروسولفید سدیم می‌تواند آسیب‌های ناشی از واریکوسل را با کاهش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز بیضه کاهش دهد و بنابراین می‌تواند به عنوان یک رویکرد موثر با عوارض جانبی کمتر در نظر گرفته شود.