severe deterioration in sperm parameters and testes of rats administered naproxen and diclofenac at pre-puberty: an experimental study

Background: although naproxen and diclofenac are the most commonly used nonsteroidal drugs, their toxicity affecting male reproductivity has not been sufficiently studied, particularly when used in pre-puberty. objective: this study aims to investigate the toxic effects of naproxen and diclofenac on sperm parameters and testes in pre-pubertal rats. materials and methods: in this experimental study, 15 pre-pubertal male albino rats (aged 5 wk, weighted 70-80 gr) were used. the animals were divided in to 3 groups (n = 5/each) of control (0.1 ml dimethyl sulfoxide), naproxen (50 mg/kg), and diclofenac sodium (5 mg/kg), and were orally administered with these drugs every day for 3 wk. epididymal spermatozoa were taken to assess sperm count, viability, and morphology. after preparing tissue sections, testicular histopathological and histomorphometric analyses were performed. results: the body weights of rats in both naproxen and diclofenac groups significantly decreased (p < 0.001 and p = 0.03, respectively) in comparison to the control group. remarkably, the testis weight and total sperm number significantly decreased (p = 0.002, and p = 0.004 respectively) in the naproxen-administered rats only. the sperm viability percentage decreased significantly in both diclofenac and naproxenadministered groups (p ≤ 0.001 and p = 0.03 respectively). moreover, there was a significant increase (p < 0.001) in the percentage of sperm morphological anomalies in both drug-administered groups. also, the histological and morphometric findings exhibited severe histopathological appearances in the testes and seminiferous tubules parameters in both drug-administered groups. conclusion: naproxen and diclofenac administrations of rats before their puberty induce considerable harm to sperm parameters and testicular histology and morphometry. these severe toxic effects can lead to potential infertility.

اختلال شدید پارامترهای اسپرم و بیضه ها در موش های صحرایی که ناپروکسن و دیکلوفناک را قبل از بلوغ دریافت کردند: یک مطالعه تجربی

مقدمه: اگرچه ناپروکسن و دیکلوفناک رایج­ترین داروهای غیراستروئیدی مورد استفاده هستند ولی تا کنون سمیت آنها بر باروری مردانه به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است، به ویژه هنگامی که از این داروها قبل از بلوغ استفاده می­شود.هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات سمی مصرف ناپروکسن و دیکلوفناک پیش از بلوغ بر پارامترهای اسپرم و بیضه در موش‌های صحرایی انجام شد.مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی، از 15 سر موش صحرایی نر آلبینو قبل از بلوغ (5 هفته‌ای با وزن 8070 گرم) استفاده شد. حیوانات به 3 گروه (هر گروه 5 سر) کنترل (1/0 میلی­لیتر دی­متیل­سولفوکسید)، ناپروکسن (50 میلی­گرم بر کیلوگرم) و دیکلوفناک سدیم (5 میلی­گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. داروها هر روز به مدت 3 هفته به صورت خوراکی تجویز شدند. اسپرم اپیدیدیم برای ارزیابی تعداد اسپرم، زنده ماندن، و مورفولوژی گرفته شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، آنالیزهای هیستوپاتولوژیک و هیستومورفومتری بیضه انجام شد.نتایج: وزن بدن موش‌ها در هر دو گروه ناپروکسن و دیکلوفناک نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت (به ترتیب 001/0 > p و 03/0 = p). وزن بیضه و تعداد کل اسپرم به طور قابل توجهی تنها در موش‌هایی که ناپروکسن دریافت کرده بودند کاهش یافت (به ترتیب 002/0 = p و 004/0 = p). درصد زنده ماندن اسپرم در هر دو گروه دیکلوفناک و ناپروکسن به طور قابل توجهی کاهش یافت (به ترتیب 001/0 ≥ p و 03/0 = p). علاوه بر این، افزایش معنی‌داری (001/0 > p) در درصد ناهنجاری‌های مورفولوژیکی اسپرم در هر دو گروه دریافت‌کننده دارو مشاهده شد. همچنین در هر دو گروه دارویی، یافته‌های بافت‌شناسی و مورفومتریک، ظاهر هیستوپاتولوژیک شدیدی را در پارامترهای بیضه و لوله‌های منی‌ساز نشان داد.نتیجه ­گیری: تجویز ناپروکسن و دیکلوفناک در موش‌های صحرایی قبل از بلوغ آسیب قابل توجهی به پارامترهای اسپرم و بافت‌شناسی و مورفومتری بیضه وارد می‌کند. این اثرات سمی شدید می­تواند منجر به ناباروری بالقوه شود.