addition of intramuscular to vaginal progesterone for luteal phase support in fresh embryo transfer cycles: a cross-sectional study

Background: luteal phase deficiency is common in assisted reproductive technology and is characterized by inadequate progesterone production. various studies have shown that administration of progesterone in fresh embryo transfer cycles increases the rate of clinical pregnancy and live birth rate. progesterone administration has variable types: oral, vaginal, oil-based intramuscular, and subcutaneous. objective: this study aims to compare the effect of adding intramuscular progesterone to the vaginal progesterone for luteal phase support in the fresh embryo transfer cycle. materials and methods: this study reviewed the information related to 355 women who had a fresh embryo transfer between march 2020 and february 2021 at the yazd reproductive sciences institute, yazd, iran. the participants population were divided into 2 groups based on the type of luteal phase support regime: group i (n = 173) received 400 mg vaginal progesterone alone twice a day from the day of ovum pick up; and group ii (n = 182) received 50 mg im of progesterone in addition to vaginal progesterone 400 mg twice a day from the day of ovum pick up. chemical and clinical pregnancy rates were compared between groups. results: the basic characteristics of groups were statistically similar. the rates of chemical and clinical pregnancy were higher in the vaginal plus im progesterone group than in the vaginal progesterone group. moreover, chemical pregnancy showed a significant difference between the groups (p = 0.011). conclusion: our findings demonstrated that the addition of im progesterone to the vaginal progesterone improves the chemical pregnancy rate in fresh embryo transfer.

افزودن پروژسترون عضلانی به واژینال برای حمایت از فاز لوتئال در چرخه های انتقال جنین تازه: یک مطالعه مقطعی

مقدمه: نقص فاز لوتئال در فناوری کمک­باروری (ART) رایج است و با تولید ناکافی پروژسترون مشخص می­شود. مطالعات مختلف نشان داده­اند که تجویز پروژسترون در چرخه­های انتقال جنین تازه، میزان حاملگی بالینی و میزان تولد زنده را افزایش می­دهد. تجویز پروژسترون انواع مختلفی دارد مانند: خوراکی، واژینال، عضلانی و زیرجلدی.هدف: هدف از این مطالعه مقایسه اثر افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال برای حمایت از فاز لوتئال در چرخه انتقال جنین تازه انجام شد.مواد و روش­ ها: این مطالعه اطلاعات مربوط به 355 زن که در فاصله مارس 2020 تا فوریه 2021، انتقال جنین تازه را در مرکز تحقیقات ناباروری یزد انجام داده بودند را بررسی کرد. جمعیت شرکت­کنندگان بر اساس نوع رژیم حمایت فاز لوتئال مورد استفاده به دو گروه تقسیم شدند گروه اول (تعداد = 173): 400 میلی­گرم پروژسترون واژینال به تنهایی دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. و گروه دوم (تعداد = 182): 50 میلی­گرم پروژسترون IM به اضافه پروژسترون واژینال 400 میلی­گرم، دو بار در روز از روز برداشت تخمک دریافت کردند. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی بین دو گروه مقایسه شد.نتایج: ویژگی‌های اساسی دو گروه از نظر آماری مشابه بود. میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در گروه پروژسترون واژینال به همراه پروژسترون در مقایسه با گروه پروژسترون واژینال بیشتر بود. همچنین حاملگی شیمیایی بین دو گروه تفاوت معنی­داری نشان داد (011/0 = p).نتیجه ­گیری: یافته‌ها نشان داد که افزودن پروژسترون عضلانی به پروژسترون واژینال باعث بهبود میزان شیمیایی در انتقال جنین تازه می‌شود.کلمات کلیدی: فاز لوتئال، پروژسترون، فناوری کمک­باروری، انتقال جنین.