evaluation of pregnancy outcomes using medroxyprogesterone acetate versus gonadotropin-releasing hormone antagonist in ovarian stimulation: a retrospective cohort study

Background: limited studies have compared pregnancy outcomes with medroxyprogesterone acetate (mpa) vs. gonadotropin-releasing hormone antagonist (gnrh antagonist) in ovarian stimulation protocols. the results show heterogeneity. objective: this study aims to assess pregnancy outcomes with the use of mpa instead of gnrh antagonist for ovarian stimulation in donor-recipient cycles. materials and methods: this retrospective study was carried out from june 2016 to may 2019. the study included 250 donors receiving ovarian stimulation with 2 different protocols: group 1 (n = 109) receiving gnrh antagonist (0.25 mg/day) from the 5^th or 6th day of menses and group 2 (n = 141) receiving mpa (10 mg/day) from the second day of menses. in 384 recipients, 2 good-quality blastocysts were transferred after endometrial preparation. the primary endpoint was live birth in recipients. results: the results showed that live birth was comparable in both recipient groups (59% vs. 60%, or: 0.63, 95% ci: 0.13-2.99, p = 0.559). the number of live-born fetuses (adjusted or: 0.57, 95% ci: 0.31-1.05, p > 0.01) showed no significant difference in both groups. however, the implantation rate with twin sacs was significantly lower in group 2 (adjusted or: 0.57, 95% ci: 0.33-0.99, p = 0.05). the regression analysis for goodquality blastocyst proportion was comparable (or: 0.63, 95% ci: -4.33-5.60, p = 0.802) in both donor groups. the mean stimulation cost in group 2 was less than in group 1. conclusion: mpa had a comparable live birth and embryological outcomes in both groups. oral administration makes it convenient, acceptable, and patient-friendly. its cost-effectiveness and convenience open new possibilities in ovarian stimulation protocols.

ارزیابی نتایج بارداری با استفاده از مدروکسی پروژسترون استات در مقابل آنتاگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین در تحریک تخمدان: یک مطالعه کوهورت گذشته نگر

مقدمه: مطالعات محدودی نتایج بارداری را با مدروکسی پروژسترون استات (MPA) در مقابل آنتاگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (آنتاگونیست GnRH) در پروتکل های تحریک تخمدان مقایسه کرده اند. نتایج نشان دهنده ناهمگونی است.هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی نتایح بارداری با استفاده از MPA به جای آنتاگونیست GnRH برای تحریک تخمدان در چرخه های اهداکننده گیرنده انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه گذشته ‌نگر از ژوئن 2016 تا می 2019 انجام شد. این مطالعه شامل 250 اهداکننده تحت تحریک تخمدان با 2 پروتکل مختلف بود: گروه 1 (109 نفر) دریافت کننده آنتاگونیست GnRH (25/0 میلی‌گرم در روز) از پنجمین یا ششمین روز دوره قاعدگی و گروه 2 (141 نفر) دریافت کننده MPA (10 میلی گرم در روز) از روز دوم قاعدگی بودند. در 384 گیرنده، 2 بلاستوسیست با کیفیت خوب پس از آماده سازی آندومتر منتقل شدند. نقطه پایانی اولیه تولد زنده در گیرندگان بود.نتایج: نتایج نشان داد که تولد زنده در هر دو گروه دریافت ‌کننده قابل مقایسه بود [59% در مقابل 60% و (559/0 = p، 99/213/0 CI 95%) 63/0OR]. تعداد جنین های زنده متولد شده با فاصله اطمینان تنظیم شده [(01/0p > ، 05/131/0 CI 95%) 57/0OR ] تفاوت معنی داری را در هر دو گروه نشان نداد، اما OR تنظیم شده 57/0 (05/0 = p، 99/033/0 CI 95%) برای نرخ لانه گزینی، کاشت کیسه دوقلوی به طور معنی دار کمتری را در گروه 2 ارائه کرد. تجزیه و تحلیل رگرسیون برای نسبت بلاستوسیست با کیفیت خوب [(802/0 = p، 60/533/4 CI 95%) 63/0 OR] در هر دو گروه اهداکننده قابل مقایسه بود. میانگین هزینه تحریک در گروه 2 کمتر از گروه 1 بود.نتیجه گیری: MPA دارای تولد زنده و نتایج جنینی قابل مقایسه ای در هر دو گروه بود. مصرف خوراکی آن را راحت، قابل قبول و بیمارپسند می کند. مقرون به صرفه بودن و راحتی آن، فرصت های جدیدی را در پروتکل های تحریک تخمدان باز می کند.