the effect of curcumin on embryonic in vitro development in experimental polycystic ovary syndrome: an experimental study

Background: polycystic ovary syndrome (pcos) is a common disease in women. some plant compounds which have antioxidant properties, such as curcumin, may be useful for these patients when delivered orally or in vitro.objective: the aim of this study was to evaluate the impact of pcos on oocyte quality and the effect of curcumin on in vitro fertilization of oocytes.materials and methods: in this experimental study, naval medical research institute (nmri) mice aged six to eight wk were used. mice were divided into five experimental groups (control, experimental pcos, curcumin 6, 12 and 24 μm). to induce experimental pcos, estradiol valerate (100 mg/kg, ip) was injected. the total antioxidant capacity and production of malondialdehyde in ovarian tissue and blood serum were evaluated in all groups. finally, 6, 12 and 24 μm of curcumin were added to the culture medium of the pcos group oocytes and development in the different groups was evaluated.results: a high percentage of oocytes for fertilization were not in good condition in terms of number and quality in the group of pcos. the addition of curcumin to the embryo culture medium was associated with a higher percentage of fertilized oocytes, two-cells and blastocysts. this increase was significant at a concentration of 24 mu;m (p≤0.001).conclusion: adding curcumin to improve fetal growth and prevent the harmful effects of oxygen free radicals on the culture medium, it is recommended to add a certain concentration of curcumin under normal conditions without oxidative stress (os).

بررسی تأثیر کورکومین بر لقاح آزمایشگاهی تخمک‌های بدست آمده از سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تجربی در موش‌ها: مطالعه تجربی

مقدمه: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شایع‌ترین بیماری در جوامع امروزی برای زنان است، بنابراین برخی از ترکیبات گیاهی ممکن است از نظر خوراکی و آزمایشگاهی برای این بیماران مفید باشد.هدف: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر کورکومین بر لقاح آزمایشگاهی تخمک های بدست آمده از سندرم تخمدان پلی‌کیستیک تجربی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از موش‌های NMRI در سنین 6 تا 8 هفته استفاده شد. موش‌ها به دو گروه کنترل و PCOS تجربی تقسیم شدند. برای القاء PCOS تجربی، استرادیول والرات (100 میلی‌گرم بر کیلوگرم، به‌صورت داخل صفاقی) تزریق شد. سپس برای تخمک‌گذاری ابتدا با تزریق با 5/7 واحد PMSG در حجم 1/0 میلی‌لیتر و 4648 ساعت بعد با تزریق 5/7 واحد hCG در حجم 1/0 میلی‌لیتر انجام شد. ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC)، و تولید مالون دی آلدئید (MDA)، در بافت تخمدان و سرم خون در همه گروه‌ها مورد بررسی قرار گرفت. سرانجام، کورکومین 6، 12 و 24 میکرومولار به محیط کشت تخمک‌های گروه PCOS اضافه شد و رشد، توسعه رویانی در گروه‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: درصد بالایی از تخمک‌ها برای لقاح، از نظر تعداد و کیفیت در گروه سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در وضعیت خوبی نبوده و سلول‌های کومولوسی آن‌ها به‌خوبی توسعه نیافته بودند. میانگین درصد لقاح، درصد رویان دو سلولی و درصد بلاستوسیست در گروه کورکومین نسبت به گروه PCOS افزایش معنی‌داری نشان داد. به‌طوریکه این افزایش در گروه 24 میکرومول کورکومین معنی‌دار بود. علاوه‌ براین، کورکومین باعث کاهش لیز و تکه تکه شدن می‌شود و درصد رویان‌های متوقف شده را کاهش می‌دهد.نتیجه گیری: افزودن کورکومین برای بهبود رشد جنین و جلوگیری از اثرات مضر رادیکال های آزاد اکسیژن بر محیط کشت، توصیه می‌شود در شرایط عادی بدون استرس اکسیداتیو غلظت خاصی از کورکومین را اضافه کنید.