factors influencing low sexual desire and sexual distress in pregnancy: a cross-sectional study

Background: sexual desire and sexual distress are determined by emotional, psychosocial, hormonal, and anatomical factors during pregnancy.objective: to identify the factors contributing to female low sexual desire and sexual distress during pregnancy separately and concurrently.materials and methods: overall, 295 pregnant women were enrolled in this cross-sectional study. sexual desire and distress were assessed by the sexual interest and desire inventory-female (score ≤ 33.0 indicates low sexual desire) and the female sexual distress scale-revised (score ≥ 11 indicates sexual distress).results: 56.3% and 17.3% of pregnant women met the clinical cutoff for low sexual desire and sexual distress, respectively. after adjusting for the effect of the confounding variables by logistic regression multivariate analysis, satisfaction with body image before and during pregnancy, frequency of sexual intercourse, and satisfaction with foreplay were found to be significantly associated with low sexual desire. factors related to sexual distress were similar to those noted for common sexual desire, except for satisfaction with foreplay. other factors related to sexual distress included increased age, fear of abortion, and pregnancy trimester. factors linked to concurrent low sexual desire and sexual distress were similar to those found for sexual distress, except for pregnancy trimester.conclusion: low sexual desire and sexual distress are relatively common sexual experiences during pregnancy. several factors could predict low sexual desire but were not associated with sexual distress, and conversely. comprehensive attention to all of these factors is essential while screening for sexual health during pregnancy.

عوامل موثر در تمایل جنسی کم و پریشانی جنسی در بارداری: یک مطالعه مقطعی

مقدمه: میل جنسی و پریشانی جنسی توسط عوامل عاطفی، روانیاجتماعی، هورمونی و آناتومیک در دوران بارداری تعیین می شود.هدف: شناسایی عوامل موثر در تمایل جنسی کم و پریشانی جنسی زنان در دوران بارداری به طور جداگانه و همزمان.مواد و روش ها: به طور کلی، 295 زن باردار در این مطالعه مقطعی وارد مطالعه شدند. میل جنسی و پریشانی جنسی به ترتیب توسط پرسشنامه میل و علاقه جنسی زنان (نمره 33 و کمتر نشان دهنده میل جنسی کم) و مقیاس اصلاح شده پریشانی جنسی زنان (نمره 11 و بالاتر نشان دهنده پریشانی جنسی) ارزیابی شد.نتایج: به طور کلی، 3/56% و 3/17% از زنان باردار به ترتیب نقطه برش بالینی برای میل جنسی کم و پریشانی جنسی را برآورده کردند. پس از تعدیل تأثیر متغیرهای مخدوش کننده با تجزیه و تحلیل چند متغیره رگرسیون لجستیک، رضایت از تصویر بدنی قبل و حین بارداری، فراوانی مقاربت جنسی و رضایت از پیش نوازی به طور معنی داری با میل جنسی پایین مرتبط بودند. عوامل مرتبط با پریشانی جنسی مشابه مواردی بودند که برای میل جنسی کم ذکر شدند، به جز رضایت از پیش نوازی. عوامل دیگر مرتبط با پریشانی جنسی شامل افزایش سن، ترس از سقط جنین و سه ماهه بارداری بودند. عوامل مرتبط با میل جنسی کم و پریشانی جنسی همزمان مشابه با مواردی بود که برای پریشانی جنسی مشاهده شد، به جز سه ماهه بارداری.نتیجه گیری: میل جنسی کم و پریشانی جنسی از تجربیات جنسی نسبتاً شایع در دوران بارداری هستند. برخی از عوامل می توانند میل جنسی کم را پیش بینی کنند در حالی که با پریشانی جنسی مرتبط نیستند و برعکس. توجه کامل به همه این عوامل هنگام غربالگری سلامت جنسی در دوران بارداری ضروری است.