the effects of gallic acid and metformin on male reproductive dysfunction in diabetic mice induced by methylglyoxal: an experimental study

Background: diabetes mellitus is a disease that has reached a dangerous point. today, nearly 500 million men and women around the world live with diabetes. gallic acid (gal) affects diabetes. objective: to evaluate the effects of gal and metformin (met) on the levels of glucose, insulin, testosterone, luteinizing hormone (lh), follicle-stimulating hormone (fsh), sperm count, antioxidant status, and histological changes in the testes of diabetic mice induced by methylglyoxal (mgo). materials and methods: in this experimental study, 50 male adult nmri mice, weighting 25-30 gr, aged 3-4 months were randomly divided into five equal groups (n = 10/each). (i) control (vehicle, normal saline), (ii) mgo (600 mg/kg/d) orally for 28 days, (iii) gal (50 mg/kg/d), (iv) mgo+gal, and (v) mgo+met (200 mg/kg/d). gal and met were administered orally for 21 consecutive days after the induction of diabetes. blood samples were taken at 24 hr after the latest doses of treatment. histological assessment of the testis was done, and the epididymis sperm count was obtained. antioxidant indices, glucose, insulin, lh, fsh, and testosterone levels were measured. results: in the mgo group compared to the control group, insulin, glucose (p = 0.001), lh (p = 0.04) and malondialdehyde (p = 0.001) were increased. however, the level of testosterone (p = 0.001), seminiferous tubule diameters, epithelial height, sperm count, superoxide dismutase activity (p = 0.02), and testis volume (p = 0.01) were decreased. the results indicated that gal and met ameliorated the mgo effects. conclusion: these findings suggested that the animals receiving mgo became diabetic. according to the results, gal and met can effectively prevent mgo-induced diabetes. the effect of gal was equivalent and sometimes better than metformin.

تأثیر گالیک اسید و متفورمین بر روی اختلال تولیدمثلی نر در موش های دیابتی القا شده با متیل‌گلی‌اکسال: مطالعه تجربی

مقدمه: دیابت قندی یک بیماری است که به نقطه خطرناکی رسیده است. امروزه نزدیک به 500 میلیون زن و مرد در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. گالیک اسید (Gal) بر دیابت تأثیر می گذارد.هدف: مطالعه حاضر به ارزیابی تأثیر گالیک اسید و متفورمین بر سطح گلوکز، انسولین، تستوسترون، هورمون لوتئینی کننده (LH)، هورمون تحریک کننده فولیکولی ((FSH، شمارش اسپرم، شاخص‌های آنتی اکسیدانی و تغییرات بافت شناسی بیضه موش دیابتی القا شده با MGO می پردازد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 موش نر بالغ NMRI با وزن 3025 گرم و سن 3 تا 4 ماه به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه 10 راس). (i) کنترل (حامل، نرمال سالین)، (ii) MGO (600 میلی گرم/کیلوگرم/روز) به صورت خوراکی به مدت 28 روز، (iii) Gal (50 میلی گرم/کیلوگرم/روز)، (iv) MGO+Gal، و (v) MGO+met (200 میلی گرم/کیلوگرم/روز). Gal و met پس از ایجاد دیابت به مدت 21 روز متوالی به صورت خوراکی تجویز شد. نمونه خون در 24 ساعت پس از آخرین دوزهای درمان گرفته شد. ارزیابی بافتی بیضه انجام و تعداد اسپرم اپیدیدیم به دست آمد. شاخص‌های آنتی اکسیدانی، گلوکز، انسولین،LH ، FSH و تستوسترون اندازه گیری شد.نتایج: در گروه MGO در مقایسه با گروه کنترل، انسولین و گلوکز به طور قابل ملاحظه‌ای بالاتر بود (001/0p = ). همچنین سطح LH (04/0p = ) و مالون‌دی‌آلدئید (01/0p = ) بالاتر بود. با این حال، سطح تستوسترون (01/0p = )، قطر لوله های منی‌ساز، ارتفاع اپیتلیال، تعداد اسپرم، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (02/0p = ) و حجم بیضه (01/0p = ) پایین‌تر بود. نتایج نشان داد که Gal و met اثرات MGO را بهبود بخشیدند.نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که حیوانات دریافت کننده MGO دیابتی شده‌اند. بر اساس نتایج، Gal و met می توانند به طور موثری از ابتلا به دیابت ناشی از MGO در موش جلوگیری کنند. اثر Gal معادل و گاهی بهتر از متفورمین بود.