subcutaneous progesterone versus vaginal progesterone for luteal-phase support in frozen-thawed embryo transfer: a cross-sectional study

Background: luteal-phase support is a complex and controversial issue in the field of reproductive management. objective: to compare the safety and efficacy of low-dose subcutaneous progesterone with the vaginal progesterone for luteal-phase support in patients undergoing rozenthawed embryo transfer. materials and methods: in this cross-sectional study, information related to 77 women that had frozen-thawed embryo transfer was reviewed. the patients were divided into two groups based on the route of progesterone administration used as a luteal-phase support. when the endometrial thickness reached ≥ 8 mm, in one group progesterone (prolutex) 25 mg/ daily subcutaneous and in another group, vaginal progesterone (cyclogest®) 400 mg twice or (endometrin®) 100 mg thrice daily, were administrated and continued until menstruation or in case of clinical pregnancy for 8 wk after the embryo transfer when the fetal heart activity was detected by ultrasonography. results: the patient’s characteristics were matched and there was no significant difference. the chemical and clinical pregnancy rate was higher in the vaginal progesterone group compared to the prolutex group, but statistically unnoticeable, (40% vs. 29.6%, p = 0.367) and (28% vs. 22.2%, p = 0.581), respectively. conclusion: the findings of this study demonstrate that the new subcutaneous progesterone can be a good alternative for intramuscular progesterone in women that dislike and do not accept vaginal formulations as luteal-phase support in assisted reproductive technology.

مقایسه پروژسترون زیر جلدی و پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیماران با انتقال جنین فریز

مقدمه: حمایت از فاز لوتئال یک موضوع بحث برانگیز و پیچیده در درمان ناباروری می باشد.هدف: این مطالعه برای مقایسه ایمنی و کارایی دوز پایین پروژسترون زیر جلدی با پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیمارانی که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار می گیرند, طراحی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه اطلاعات 77 خانم که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار گرفتند, بررسی شد. بیماران بر اساس روش تجویز پروژسترون برای حمایت فاز لوتئال به دو گروه تقسیم شدند. زمانیکه ضخامت آندومتر به مساوی یا بیشتر از 8 میلی متر رسید در یک گروه پروژسترون زیر جلدی 25 میلی گرم پرولوتکس و در گروه دیگر پروژسترون واژینال سیکلوژست 400 میلی گرم دو بار در روز یا آندومترین 100 میلی گرم سه بار در روز تجویز شد و تا زمان شروع خونریزی قاعدگی یا در صورت وقوع حاملگی بالینی برای 8 هفته بعد از انتقال جنین, تا زمان مشاهده قلب جنین در سونوگرافی ادامه یافت.نتایج: در بررسی مشخصات بیماران تفاوت معنی داری وجود نداشت. حاملگی شیمیایی و حاملگی بالینی در گروه پروژسترون واژینال در مقایسه با گروه پرولوتکس بالاتر بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. به ترتیب (40% در مقایسه با 6/29، 367/0 p=) (28% در مقایسه با 2/22، 581/0 p=).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که پروژسترون زیر جلدی جدید می تواند برای پروژسترون عضلانی یک جایگزین مناسب در خانم هایی که تمایلی به استفاده از فرم های واژینال برای حمایت فاز لوتئال در تکنیک کمک باروری ندارند، باشد.