effect of tamsulosin on testis histopathology and serum hormones in adult rats: experimental study

Background: tamsulosin is an inhibitory factor of alpha-adrenergic receptors that is used for relieving of the clinical symptoms and management of acute urinary retention. objective: the aim of this study was to evaluate the effects of tamsulosin on the endocrine axis and testicular tissue in adult male rats. materials and methods: in this experimental study, 30 adult male wistar rats (weighing 250-300 gr) were divided into three groups: 1) control (received distilled water), 2) experimental 1 (received 0.2 mg/kg/day tamsulosin) and 3) experimental 2 (received 0.4 mg/kg/day tamsulosin) through oral gavage for 28 days. serum hormones level and testicular histopathology were evaluated at the end of the experiment. results: in this study, the testicular weight decreased significantly in the experimental groups compared to the control group. a significant decrease was seen in testicular weight (p = 0.004) and the number of leydig cells in tamsulosin-treated groups (p = 0.012). tamsulosin improved the hormone profile in experimental groups. also, higher dose of tamsulosin significantly changed the number of leydig, spermatogonia cells, the thickness of germinal layer, and the diameter of the seminiferous tubules. conclusion: results showed that using tamsulosin, possibly reduces the testosterone concentration through adrenergic axis system and in turn has destructive effects on proliferative activity of germ cells.

اثر تامسولوزین بر هیستوپاتولوژی بیضه و هورمون های سرم در موش های صحرایی نر بالغ: مطالعه تجربی

مقدمه: تامسولوزین یک عامل مهار کننده گیرنده های آلفا آدرنرژیک است که برای از بین بردن علائم بالینی و درمان احتباس ادراری حاد استفاده می شود.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات تامسولوزین بر محور اندوکرین و بافت بیضه در موش های صحرایی نر بالغ است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 250 تا 300 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: 1شاهد (آب مقطر)، 2 آزمایش 1 (تامسولوزین 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) و 3 آزمایش 2 (دریافت تامسولوزین 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز)، دریافت دارو از طریق گاواژ خوراکی به مدت 28 روز انجام شد. سطح هورمون های سرمی و هیستوپاتولوژی بیضه در پایان آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: وزن بیضه در این مطالعه در گروه آزمایشی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. کاهش معنی داری در وزن بیضه (004/0 p=) و تعداد سلول های لیدیگ (012/0p= ) در گروه های تحت درمان با تامسولوزین دیده شد. تامسولوزین موجب بهبود پروفایل هورمون ها را در گروه های آزمایشی شد. همچنین تامسولوسین با دوز بالا به طور معنی داری تعداد سلول های لیدیگ، اسپرماتوگونی، ضخامت لایه ژرمینال و قطر لوله های منی ساز را تغییر داد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از تامسولوسین، احتمالا با تاثیر بر سیستم آدرنرژیک، باعث کاهش غلظت تستوسترون می شود و تاثیرات مخربی بر فعالیت پرولیفراتیو سلول های زایا دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود برای کاهش اثرات جانبی، بهتر است تامسولوزین با دارویی دیگر بصورت ترکیبی تجویز گردد.