the effect of green tea extract on the sperm parameters and histological changes of testis in rats exposed to para-nonylphenol

Abstractbackground: paranonylphenol (pnp), an environmental contaminant, can generate free radicals that disturbs the reproductive properties. green tea extract (gte) is an antioxidant which may prevent the adverse effects of free radicals.objective: the aim was to investigate the effect of gte on sperm parameters and testis tissue in pnptreated rats.materials and methods: 24 adult male wistar rats (215 ± 20 gr) were randomly divided into four groups (n = 6/each) - including control, pnp (200 mg/kg/day), gte (200 mg/kg/day), and pnp + gte - and orally treated for 56 days. the right testes and left caudal epididymis were used to evaluate selected parameters. in addition, the concentration of serum malondialdehyde was calculated.results: a significant decrease in the sperm number, motility, viability and morphology (p < 0.001) was observed in the rats treated with pnp compared to the control ones. the diameter of seminiferous tubules (p < 0.001), thickness of germinal epithelium (p = 0.018), total volume of testis (p = 0.009), volume of seminiferous tubules (p < 0.001), and testis weight (p = 0.017) decreased in the pnp group in contrast with the other groups. moreover, a significant increase of the malondialdehyde concentration was seen in the pnp group when compared with the controls (p = 0.043). the majority of adverse effects of pnp could be recovered following the administration of gte.conclusion: it seems gte can be used as a potent antioxidant in the case of pnp toxication.

اثر عصاره چای سبز بر پارامترهای اسپرم و تغییرات بافتی بیضه در رت‌های در معرض پارانونایل فنل

مقدمه: پارانونایل فنل (pNP) یک آلاینده زیست محیطی است که می تواند رادیکال های آزاد را تولید و ویژگی های تولید مثلی را مختل کند. عصاره چای سبز (GTE) یک آنتی اکسیدان است که ممکن است اثرات زیان آور رادیکال های آزاد را مهار کند.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره چای سبز بر پارامترهای اسپرم و بافت بیضه در رت های تیمار شده با پارانونایل فنل بود.موارد و روش ها: 24 رت نر بالغ نژاد ویستار (20 ±215 گرم) به طور تصادفی به 4 گروه (6 n= در هر گروه) شامل کنترل، mg/kg/day) 200) mg/kg/day) pNP 200 GTE (وpNP+GTE تقسیم شدند و به مدت 56 روز تیمار دهانی شدند. بیضه های سمت راست و اپیدیدیم سمت چپ برای بررسی پارامترهای مورد نظر استفاده گردید. علاوه بر این، غلظت مالون دی آلدئید سرم نیز محاسبه شد.نتایج: کاهش معنی داری در تعداد، تحرک، قابلیت حیات و مورفولوژی اسپرم (001/0p< ) در رت های تیمار شده با pNP در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. قطر لوله های سمی نفروس (001/0p< )، ضخامت اپیتلیوم زایشی (018/0 =p) حجم کل بیضه (009/0 =p) و حجم لوله های سمی نفروس (001/0p< ) و وزن بیضه (017/0 =p) در گروه pNP در مقایسه با سایر گروه ها کاهش یافت. علاوه بر این افزایش معنی داری در غلظت مالون دی آلدئید در گروه pNP در مقایسه با کنترل دیده شد (043/0 =p). اکثر اثرات مخرب pNP می تواند به دنبال مصرف GTE بهبود یابد.نتیجه گیری: به نظر می رسد GTE می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در مورد سمیت ناشی از pNP مورد استفاده قرار گیرد.