maternal mid- and late-pregnancy distress and birth outcome: a causal model of the mediatory role of pregnancy-specific distress

Background: there is lack of information about the effect of general distress and pregnancyspecific distress in mid and latepregnancy separately on neonatal outcome.objective: the aim of this study was to assess the effects of midmaternal distress on latematernal distress and birth outcomes with a causal model of relationships among general distress and pregnancyspecific distress.materials and methods: in this longitudinal descriptive study, 100 lowrisk pregnant women participated. participants completed three questionnaires at midpregnancy (1326 wk) and at late pregnancy (2740 wk). pregnancygeneral distress was assessed by the perceived stress scale and the hospital anxiety depression scale. pregnancyspecific distress was evaluated by the prenatal distress questionnaire. the pregnant women were followed to after birth and neonatal outcome were assessed.results: all total effect pathways were significant as predictors of birth outcomes (height, weight, and head circumference). midpregnancyspecific distress had a significant relationship with late pregnancyspecific distress. however, midmaternal distress was not related directly to birth outcomes. the effect of midmaternal distress on birth outcomes was related indirectly to latematernal distress. both late general distress and late pregnancyspecific distress had direct negative effects on three indexes of birth outcome. the negative effect of late generalpregnancy distress and midpregnancyspecific distress on birth outcome was mediated through late pregnancyspecific distress.conclusion: both late pregnancygeneral distress and pregnancyspecific distress have negative effects on birth outcomes. these findings support a role for negative effect as mediating the relationship between late pregnancyspecific distress and birth outcomes.

مطالعه آینده نگر دیسترس مادری اواسط و اواخر بارداری و سرانجام بارداری: یک مدل عالی از نقش میانجی دیسترس اختصاصی بارداری

مقدمه: اطلاعات اندکی در مورد اثرات دیسترس عمومی و دیسترس اختصاصی بارداری در اوسط و یا اواخر باردای بطور جداگانه، بر سرانجام نوزادی وجود دارد.هدف: هدف از این مطالعه این بود که بطور آینده نگر از طریق یک مدل علی اثرات دیسترس نیمه بارداری بر دیسترس اواخر بارداری و سرانجام تولد، و همچنین ارتباطات بین دیسترس عمومی و دیسترس اختصاصی بارداری ارزیابی شود.مواد و روش ها: در یک مطالعه طولی توصیفی، 100 زن باردار با حاملگی کم خطر وارد مطالعه شدند. شرکت کنندگان، سه پرسشنامه را در دو زمان، اوسط بارداری (2613 هفته) و اواخر بارداری (4027) تکمیل کردند. دو پرسشنامه دیسترس عمومی بارداری را ارزیابی کرد. این پرسشنامه ها اضطراب صفت اشپیابرگر (STAT)، و افسردگیاضطراب بیمارستانی (HADS) بود. یک پرسشنامه، دیسترس اختصاصی بارداری را با پرسشنامه دیسترس بارداری (PDQ) ارزیابی کرد.نتایج: مسیرهای معنادار مدل برای سرانجام بارداری، شامل قد نوزاد وزن نوزاد، دور سر، 20%، 25%، و 17% از واریانس ها را برای دیسترس اختصاصی اواخر بارداری تبیین کرد که 57% برای دیسترس عمومی اواخر بارداری، 45% برای استرس اختصاصی اواخر بارداری بود. دیسترس اختصاصی اواسط بارداری ارتباط معناداری با دیسترس اختصاصی بارداری داشت. مع الوصف، دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بطور مستقیم با سرانجام بارداری ارتباط نداشت. اثر دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بر سرانجام بارداری بطور غیرمستقیم به دیسترس مادری اواخر بارداری ارتباط داشت. هر دو نوع دیسترس اختصاصی اواخر بارداری و دیسترس عمومی اواخر بارداری اثر منفی بر هر سه شاخص سرانجام بارداری داشت. اثر منفی دیسترس عمومی اواخر بارداری و دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بر سرانجام تولد از طریق اثر میانجی دیسترس اختصاصی اواخر بارداری اعمال شد.نتیجه گیری: هر دو نوع دیسترس اختصاصی اواخر بارداری و دیسترس عمومی اواخر بارداری اثر منفی بر سرانجام بارداری داشت. بعلاوه، دیسترس اختصاصی اواخر بارداری در ارتباط بین دیسترس عمومی بارداری و سرانجام تولد اثر میانجی داشت.