Efficacy and Safety of Oral Nifedipine With Or Without Vaginal Progesterone in the Management of Threatened Preterm Labor

Background: preterm labor (ptl) is a serious emergency wherein robust management is imperative for achieving improved outcome.objective: to evaluate the efficacy and safety of nifedipine alone vs nifedipine with vaginal progesterone in managing threatened ptl.materials and methods: this comparative study was carried out at the pakistan institute of medical sciences, islamabad over a 2year rsquo; period, from september, 2013 to august, 2015. the study included 276 patients with threatened ptl. half of them were allocated to nifedipine alone group whereas the remainder half to the additional progesterone group. in nifedipine alone group (group a), all the patients were given 20 mg of rapid release nifedipine orally. if uterine contraction continued, a 10 mg dose was repeated every 20 min with a maximum of 40 mg within the first hour. after completing the first hour, 20 mg was given every 46 hr for 72 hr. in the additional vaginal progesterone group (group b), following successful tocolysis with nifedipine, additional maintenance tocolysis was ensured with vaginal progesterone 200 mg daily.results: successful acute tocolysis was achieved with nifedipine among 86.23% patients. mean pregnancy prolongation was 11.13 ±5.08 days in group a while 29.73 ±3.10 days in group b. (p le; 0.001)conclusion: acute tocolytic therapy with nifedipine was successful in the majority of our patients. the additional daily use of vaginal progesterone suppositories resulted in significant prolongation of pregnancy as well as reduction in the rate of low birth weight and neonatal icu admissions.

اثربخشی و ایمنی نیفدپین خوراکی با یا بدون تجویز پروژسترون واژینال در مدیریت کنترل تهدید به زایمان زودرس

مقدمه: زایمان زودرس (PTL) یک اورژانس جدی است که در آن مدیریت قدرتمند جهت دریافت نتیجه دلخواه ضروری است.هدف: جهت بررسی اثربخشی و ایمنی تجویز نیفدپین تنها در مقایسه با تجویز نیفدپین با پروژسترون واژینال در مدیریت تهدید به زایمان زودرس.موارد و روش ها: این مطالعه مقایسه ای در انستیتو علوم پزشکی پاکستان در اسلام آباد در طی یک دوره دو ساله از سپتامبر 2013 تا آگوست 2015 انجام شد. در این مطالعه 276 بیمار در معرض تهدید به زایمان زودرس شرکت داشتند. نصف این بیماران تحت درمان با نیفدپین تنها و نصف دیگر تحت درمان با نیفدپین همراه با پروژسترون واژینال قرار گرفتند. در گروه نیفدپین تنها به تمام بیماران 20 میلی گرم نیفدپین خوراکی سریع رهش داده شد. اگر انقباض رحم ادامه میافت، یک دوز 10 میلی گرم هر 20 دقیقه با ماکزیمم دوز 40 میلی گرم در ساعت اول تکرار می شد. بعد از ساعت اول، 20 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت برای 72 ساعت تجویز می شد. در گروه دوم تجویز نیفدپین با پروژسترون واژینال، بعد از توکولیز موفق با نیفدپین، این موفقیت با تجویز روزانه 200 میلی گرم پروژسترون واژینال تثبیت می شد.نتایج: توکولیز موفق فوری با تجویز نیفدپین در 23/86 درصد بیماران بدست آمد. متوسط اضافه شدن دوره حاملگی 08/5 ±13/11 روز در گروه نیفدپین تنها بود در حالیکه این عدد 10/3 ±73/29 روز در گروه دیگر بود (001/0 p=).نتیجه گیری: درمان فوری توکولیتیک با نیفدپین در اکثریت بیماران موفق بود. اضافه کردن تجویز روزانه پروژسترون واژینال منچر به اضافه شدن معنی دار زمان حاملگی و همچنین کاهش میزان وزن کم موقع تولد و بستری شدن در ICU نوزادان شد.