Progesterone- Primed Ovarian Stimulation in Polycystic Ovarian Syndrome: An Rct

Abstractbackground: in vitro fertilization is an important therapy for women with polycystic ovarian syndrome (pcos). the use of new ways of improving clinical results is yet required.objective: this study was aimed to investigate the efficacy of progesterone primed ovarian stimulation (ppos) and compare with conventional antagonist protocol in pcos.materials and methods: a total of 120 pcos women who were candidates for assisted reproductive technology treatment from august to january 2019 were enrolled in this rct and were placed into two groups, randomly (n= 60/each). the ppos group received 20 mg /day dydrogesterone orally since the second day of the cycle and the control group received antagonist protocol. the pregnancy outcomes including the chemical and clinical pregnancy, the miscarriage rate, and the percent of gestational sacs/ transferred embryos was compared in two groups.results: number of mii oocyte, maturity rate, number of 2 pronuclei (2pn) and serum estradiol levels on trigger day were statistically lower in ppos group (p = 0.019, p = 0.035, p = 0.032, p = 0.030), respectively. serum lh level on trigger day in ppos group was higher than antagonist group (p = 0.005). although there wasn rsquo;t sever ovarian hyper simulation syndrome in any participants, mild and moderate ovarian hyper simulation syndrome was less in ppos group (p = 0.001). also, the chemical and clinical pregnancy rate were higher in the antagonist group, althoughit was not statistically significant (p = 0.136, p = 0.093 respectively).conclusion: our study demonstrate that ppos does not improve chemical and clinical pregnancy rate of the infertile women with pcos.

تحریک تخمدان با روش شروع اولیه پروژسترون در سندرم تخمدان پلی کیستیک: یک کارآزمایی بالینی

مقدمه: لقاح آزمایشگاهی برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک روش مهم درمانی است. استفاده از روش های جدید جهت بهبود نتایج بالینی هنوز مورد نیاز است.هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روش شروع اولیه پروژسترون(PPOS) و مقایسه آن با پروتکل آنتاگونیست در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد.موارد و روش ها: در کل 120 زن PCOS که از آگوست تا ژانویه سال 2019 که کاندیدای درمان با روش های کمک باروری بودند، در این کارآزمایی بالینی شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه PPOS از روز دوم چرخه 20 میلی گرم در روز دیدروژسترون خوراکی دریافت کرد و گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست را دریافت کردند. نتایج حاملگی در دو گروه مقایسه شد.نتایج: تعداد تخمک های بالغ (MII)، میزان بلوغ، تعداد لقاح یافته (PN 2) و سطح سرمی استرادیول در روز تحریک نهایی تخمک گذاری در گروه PPOS از نظر آماری پایین تر بود (019/0p= ، 035/0p= ، 032/0p= ، 030/0 p=). سطح LH سرم در روز تحریک نهایی تخمک گذاری در گروه PPOS از گروه آنتاگونیست بالاتر بود (005/0 =p). اگرچه نوع شدید سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در هیچ یک از شرکت کنندگان وجود نداشت، اما سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه PPOS کمتر بود (001/0 =p). همچنین میزان بارداری شیمیایی و بالینی در گروه آنتاگونیست بالاتر بود، گرچه از نظر آماری معنی دار نبود (به ترتیب 363/0 =p، 093/0p= ).نتیجه گیری: مطالعه ما نشان می دهد که روش شروع اولیه پروژسترون، میزان بارداری شیمیایی و بالینی زنان نابارور مبتلا به PCOS را بهبود نمی بخشد.