the effect of dogme language teaching (dogme elt) on l2 speaking and willingness to communicate (wtc)

Dogme language teaching (dogme elt) is an innovative learner-centered methodology and a movement for teaching english (or any other l2) that primarily focuses on face-to-face interaction between teacher and learners and among the learners themselves (thornbury, 2009) without using any preplanned and established instructional materials, syllabuses, or preset activities. despite many claims by the proponents, research evidence for dogme elt is very limited; accordingly, this sequential explanatory mixed-method study sought to examine the effect of dogme elt on l2 speaking and willingness to communicate (wtc) across different proficiency levels among iranian efl learners at a private language institute. participants included 14 intermediate, 12 upper-intermediate, and 12 advanced level learners from both genders in three intact classes as the experimental groups. three other intact classes comprising 13 intermediate, 13 upper-intermediate, and 11 advanced level learners, respectively were selected as control groups who received the mainstream communicative language teaching (clt) for their l2 instruction. the treatments continued for two subsequent semesters including thirty 1.5-hour sessions. quantitative data analysis using two-way ancova revealed that dogme elt was more effective than clt only for the advanced but not for the intermediate and upper-intermediate learners’ speaking and wtc. qualitative data analysis revealed that most advanced and only some upper-intermediate learners had positive attitudes about dogme elt. the findings of the current investigation suggest that dogme elt should be used for advanced efl levels and its application should be done with more caution.

تأثیر آموزش زبان Dogme (Dogme ELT) بر صحبت در L2 و تمایل به برقراری ارتباط (WTC)

روش تدریس Dogme حرکت و روش تدریس مبتکرانه و زبانآموز محوری برای تدریس انگلیسی به عنوان زبان خارجه پرمخاطب است که تاکید خاصی بر مکالمات و تعاملات چهره به چهره بین معلم و زبان آموزان و یا بین خود زبان آموزان بدون استفاده از هر گونه مواد آموزشی از پیش طراحی شده، طرح درس، و نیز فعالیت های آموزشی از قبل تعیین شده دارد (ثورنبری، 2009). علی رغم ادعاهای طرفداران این روش تدریس، ادله تحقیقاتی درباره کارآمدی آن محدود است، بنابراین مطالعه ترکیبی تبیینیمرحله ای حاضر انجام شد تا تاثیر روش تدریس Dogme بر مهارت گفتاری زبان آموزان ایرانی و تمایل آنها به تعامل در زبان انگلیسی درسطوح زبانی متفاوت را در یک موسسه خصوصی زبان انگیسی بسنجد. مشارکت کنندگان شامل 14 نفر سطح متوسط، 12 نفر سطح متوسط به بالا، و 12 نفر در سطح پیشرفته زبا انگلیسی شامل زبان آموزان مذکر و مونث در سه گروه آزمایشی بودند. گروه های گواه نیز دربرگیرنده سه کلاس سطح متوسط(13 نفر)، سطح متوسط بالا (13 نفر)، و سطح پیشرفته (11 نفر) بودند که در آنها روش تدریس تعاملی استفاده می شد. روش تدریس های مورد مطالعه در طول دو ترم شامل سی جلسه یک ساعت و نیمه اعمال شدند. تحلیل آماری کمی با استفاده از تحلیل واریانس دو طرفه آنکوا نشان داد که روش تدریس Dogme نسبت روش تدریس تعاملی فقط تاثیر معناداری بر مهارت گفتاری و میل به تعامل زبان آموزان سطح پیشرفته داشت. تحلیل آمار کیفی نیز آشکار ساخت که عمده مشارکت کندگان سطح پیشرفته و تنها بخشی از مشارکت کنندگان سطح متوسطه بالا دیدگاه های مثبتی نسبت به کارآمدی روش تدریس Dogme داشتند نه سایر مشارکت کنندگان. نتایج این تحقیق بیان می کند که در استفاده از روش تدریس Dogme برای ارتقا مهارت گفتاری و تمایل به تعامل در زبان انگلیسی باید دقت و احتیاط بیشتری شود.