ارتباط دین و اخلاق در مقایسه با سکولاریزم اخلاقی (با نظر به مهم‌ترین روش‌های تربیت اخلاقی)

از عصر نوزایی به بعد، همزمان با رخنه در پیکره دین، این سوال مطرح شد که آیا بدون دین و خدا، نمی‌توان خوب و اخلاقی بود؟ این سوال اصل رابطه دین و اخلاق را می‌جوید، سوال مترتب بر آن، در باب کیفیت رابطه این دو بود. دین و اخلاق قابل تفکیک نیستند. عمده گزاره‌های اخلاقی فطری یا عقلی‌اند، اما در هر حال، به دین نیازمندند.تایید، توسعه، تحدید، انگیزش، تشویق و تضمین اجرای رفتارهای اخلاقی از جانب دین، برخی از نیازهای اخلاق به دین است. اخلاق دینی به پرورش و تربیت نیاز دارد. با روش‌های متعدد در عرصه‌های نگرشی، گرایشی، کنشی، تربیت اخلاقی حاصل می‌شود. در برابر، قرایت سکولاریستی، اخلاق را از دین جدا دانسته، برای انسان کمال معنوی قایل نیست، بلکه به اخلاقی قایل است که رفاه دنیوی را فراهم می‌آورد و با دخالت دین در امور زندگی مخالف است. هستی‌شناسی مادی مبنای اصلی این تفکر است.