نقش حکومت در تربیت؛ بررسی مقایسه‌ای دیدگاه افلاطون و امام خمینی(ر‌ه‌)

این مقاله در پی آن است تا نشان دهد افلاطون و امام خمینی، دو متفّکر و فیلسوف عرصه سیاست و تربیت، علی رغم اختلاف برخی از متفکران، مشترکاً برای حکومت نقش فعّالی در تربیت قایل‌اند و بر خلاف گروهی دیگر از اندیشمندان؛ سمت‌وسویی ماورایی به اهداف تربیتی حکومت می‌دهند؛ اما در روش و محدوده این کارویژه و هدف حکومتی، اختلاف‌نظر دارند. ریشه این اختلاف در سه عرصه است: از لحاظ روشی، مدل افلاطوین تربیت، خطی و مدل امام خمینی. تکاملی است؛ از لحاظ محتوایی، افلاطون به احکام عقلی بسنده می‌کند، اما امام(ع) به حس، عقل، قلب و وحی استناد می‌کند. در صحنه عمل نیز افلاطون حاکم دانا را متصدی اصلی تربیت می‌داند؛ در حالی که امام (ع) عوامل فردی، مدنی و حکومتی را در ذیل اراده الاهی موثر می‌داند.