گذر از «تربیت» به «آموزش»؛ مقایسه آداب تربیت هنرمندان در جوامع سنتی با جوامع امروزی (با تاکید بر آموزش دانشگاهی)

در یک جامعۀ خدامحور، هر فعل انسان بر مبنای آموزه‌های «سنتِ» الهی و در جهت نیل به حضرت احدیت بوده‌ و پرداختن به کار هنر و انتقال آداب و اصولِ مرتبط به آن نیز از این قاعده مستثنا نیست؛ اما با تحولات رخ‌داده در شکل اکثر جوامع در دوران معاصر، که به‌موجب آن بسیاری از بسترها و زمینه‌های وجودی یک جامعۀ سنتی زایل گشته، بسیاری از هنرهای سنتی و آموزه‌ها و آداب مرتبط با آن نیز به دست فراموشی سپرده شده ‌است. مسئلۀ اصلی در این پژوهش، مقایسۀ روش‌‌‌ها و آداب تربیتی هنرمندان در جوامع سنتی با جوامع امروزی (با تاکید بر آموزش دانشگاهی) است. نوع پژوهش، توصیفی‌ تحلیلی است و روش جمع‌آوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و میدانی (مصاحبه) می‌باشد. نتایج این پژوهش، ضمن تاکید بر جایگاه محوریِ «سنت» در تربیت هنرمندان در یک جامعۀ سنتی، بر تفاوت‌های بنیادینِ اهداف، اصول و روش‌های آموزشی در فرایند آموزش هنرمندان در جوامع سنتی با شیوه‌های آموزش دانشگاهی امروز صحه می‌گذارد.