مقایسه مبانی تربیت عفیفانه در مسیحیت با اسلام

غریزه جنسی به‌عنوان یک سرمایه‌ الهی، اگرچه نقش مثبتی در رشد و سلامت انسان دارد، اما در صورت عدم کنترل، آثار جبران‌ناپذیری را در جامعه به دنبال خواهد داشت. ازاین‌رو، ‌ادیان توحیدی برای مدیریت این غریزه سازوکارهای متفاوتی پیش‌بینی کرده‌اند. اکنون این پرسش مطرح است که مسیحیت و اسلام، چه تدابیری برای کنترل این میل درونی اندیشیده‌اند؟ این پژوهش با مطالعه دیدگاه‌های بین‌ادیانی، شیوه‌های مهار شهوت جنسی را برای وصول به حیاتی پاک و سالم ارائه می‌دهد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که تربیت جنسی در تعالیم مسیحیت، فارغ از هویت جنسی و سن، متاثر از رهبانیت و زهدپیشگی بوده است. اما اسلام، با اعتقاد به عاملیت جنس و سن در تربیت، دارای راهکارهای نظری و عملی، از دوره جنینی تا انتهای حیات انسانی می‌باشد. در مجموع می‌توان گفت: با وجود تفاوت‌ در آموزه‌های جنسی مسیحیت و اسلام، هر دو بر پرورش و تقویت فضیلت اخلاقی عفت تاکید داشته، و خویشتن‌داری غایت تربیت جنسی این ادیان توحیدی است. هرچند مصادیق عفاف‌گرایی در ادبیات اخلاقی مسیحیت، دستخوش تحولات بوده است.