نقد نظریه‌ روان‌شناختی رشدِ دین گلدمن با نگرش به‌ اصول تربیت دینی در کودکان از دیدگاه اسلام

تربیت دینی با توجه به‌کارکردهای فراوانی که در دوره‌های مختلف زندگی دارد، در بسیاری از جوامع بشری همواره یکی از ابعاد مهم تربیتی بوده ‌است. این امر، به‌ویژه در دوران کودکی، که یکی از دوره‌های تاثیرگذار تربیتی است، از اهمیت بیشتری برخورداراست. بنابراین، مربیانی که تربیت دینی کودکان دغدغه‌ اصلی آنان است، با دو چالش اساسی مواجه‌اند: اولین چالش، شناخت صحیح محتوای تربیت دینی متناسب با سن کودک است؛ و دومین چالش، روش تربیت دینی متناسب با ویژگی‌های روان‌شناختی در سنین کودکی است. در متون دینی، محتوای تربیت تا حدود زیادی مطرح شده‌ است. تاکنون نظریه‌های گوناگونی نیز در حوزه‌ رشدِ دین، با توجه به‌ویژگی‌های روان‌شناختی کودکان، مطرح شده ‌است. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، نظریه‌ رونالد گلدمن، که یکی از صاحب‌نظران در این زمینه است، با هدف بهره‌مندی از یافته‌های روان‌شناختی برای تربیت دینی کودکان، و با نگرش به ‌اصول تربیت دینی از منظر اسلام، نقد و بررسی شده ‌است.