آموزش و پرورش فراگیر مبتنی بر تنظیم استعدادهای برتر و خوب و متوسط

از نگاه اسلام، حکمت‌آموزی و تزکیۀ روان، دو سربرگ حیاتی و فراگیر اهداف آموزشی-تربیتی به شمار می‌رود؛ به گونه‌ای که بدون نیل به این مهم، رسالت اصلی تعلیم و تربیت انجام نخواهد پذیرفت. رویکرد عادلانه و حکمت‌آمیز به این دو وظیفة برجسته ایجاب می‌کند که تفکیک استعدادها و برتری دادن برخی بر برخی دیگر در بهره‌وری از دانش و تزکیة روان، مسیر طبیعی خود را به تدریج طی کند؛ نه اینکه از ابتدا بر نظام آموزش و پرورش تحمیل گردد. طرح حاضر، ضمن بازنگری در نظام چندالگویی آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران، درصدد ارائه الگویی از آموزش و پرورش با تنظیم استعدادهای برتر، خوب و متوسط می‌باشد. در این طرح، چیستی و چرایی و چگونگی تنظیم و هم‌افزایی استعداد فراگیران، اعم از متوسط، خوب و برتر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. هدف اساسی از بیان چنین مطالبی این است که با رویکرد نقد و بررسی وضعیت موجود آموزش و پرورش بتوان زمینه را برای ایجاد تحولی مقتضی در محتوا و روش و ساختار آموزش و پرورش به منظور رسیدن به وضع مطلوب‌ آن‌گونه که در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش انعکاس یافته است فراهم آورد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی است که ضمن توصیف و تجزیه و تحلیل وضعیت جاری الگوهای چندگانة آموزش و پرورش، بر طراحی الگوی آموزش و پرورش فراگیر به مثابة الگوی برتر در مقایسه با سایر الگوهای آموزش و پرورش تاکید می‌ورزد.