آسیب‌شناسی سیستمی آموزش و پرورش و ارائه راه‌کارها

مسئله‌ اصلی در این مقاله، فهم عملکرد موجود و مطلوب نظام آموزش و پرورش به مثابه‌ سیستمی اثرگذار در تعامل با دیگر سیستم‌هاست. در این جستار، با استفاده از نظریه‌ «سیستم‌ها» و با تاکید بر میزان تناسب ورودی و خروجی این سیستم و بازتاب‌های مستقیم و غیرمستقیم آن بر دیگر سیستم‌های پیرامونی، درصدد پاسخ‌گویی به این سوال هستیم که آموزش و پرورش چه آسیب‌های درون‌سیستمی و برون‌سیستمی ایجاد می‌کند و راه‌کار برون‌رفت از آنها چیست؟تعلیم دانش غالباً ناپایدار و ناکارآمد و با صبغه‌ غالب علوم طبیعی و به تبع آن، طولانی بودن دوره‌ آموزش و پرورش، از آسیب‌های عمده‌ این سیستم محسوب می‌شود. حل بنیادین مشکلاتی همچون بیکاری، بزه‌کاری، انحرافات جنسی، بدحجابی، کم‌کاری، کاهش زادوولد و نیازهایی مانند تشکیل بهنگام خانواده، نیازمند اصلاح سیستم کنونی آموزش و پرورش به مثابه‌ کارخانه‌ انسان‌سازی است. یکی از مهم‌ترین راه‌حل‌های برون‌رفت از وضع موجود، تغییر در محتوای آموزشی است که در نتیجه‌ آن، سنوات تحصیل به قریب شش‌سال تقلیل یافته، رضایت عمومی از نظام سیاسی و درآمد ناخالص ملی افزایش چشمگیر خواهد داشت.