تبیین نقش واسطه گری ادراک از عدالت سازمانی در روابط بین تعدّی نظارتی و خودکارآمدی نوآورانه ی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

زمینه و هدف: نظام سلامت برای تحقق ماموریت خود نیازمند اصلاح و تحول در بخش های مختلف از جمله حوزه های نظارتی است. چراکه کیفیت نظارت می تواند پیامدهای گوناگونی مانند افزایش یا کاهش خودکارآمدی نوآورانه به واسطه تاثیر عوامل مختلف داشته باشد. لذا هدف کلی پژوهش تبیین نقش واسطه گری ادراک از عدالت سازمانی در روابط بین تعدّی نظارتی و خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بوده است. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی است. نمونه ی تحقیق شامل 225 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود، که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های تعدّی نظارتی، رفتارهای نوآورانه ی کارکنان و ادراک از عدالت سازمانی بود که پس از محاسبه ی روایی و پایایی آن ها، بین نمونه توزیع گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که تعدّی نظارتی تاثیر منفی و معناداری بر ادراک از عدالت سازمانی و خودکارآمدی نوآورانه ی کارکنان دارد. به علاوه ادراک از عدالت توزیعی بر خودکارآمدی نوآورانه ی کارکنان تاثیر مثبت و معنادار دارد، و سهم واسطه گری در روابط بین تعدّی نظارتی و خودکارآمدی نوآورانه ی کارکنان ندارد. نتیجه گیری: سازمان های سلامت محور به منظور برخورداری از مزایای نوآوری در سازمان خود باید تعدّی های نظارتی را در رفتار مدیران و ناظران خود کاهش دهند، تا بتوانند با افزایش احساس خودکارآمدی نوآورانه ی کارکنان منجر به تحقق ماموریت این سازمان ها گردند.