ارایه مدل کنترل خطاهای پزشکی در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف: فرایندهای بهداشت و درمان مسبب خطرات زیاد بیماران شده اند و افزایش بروز خطاهای پزشکی یکی از مهمترین پیامدهای این فرایندهاست. پژوهش حاضر با هدف کاهش خطاهای پزشکی از طریق ارایه مدلی برای کنترل خطاهای پزشکی انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش ترکیبی(کمی- کیفی)، با استفاده از فن مثلث سازی عوامل اثرگذار بر کنترل خطاهای پزشکی در سه بعد افشاسازی، ثبت و گزارش دهی شناسایی و تعیین شدند. مدل مفهومی پژوهش از طریق مرور ادبیات و اجرای مصاحبه تدوین گردید. سپس پرسش نامه پژوهشگر ساخته بر مبنای مدل مفهومی، تدوین و بین یک نمونه آماری 252 نفری که به صورت هدفمند از جامعه آماری شامل(افراد مرتبط و دست اندرکار در مقوله خطاهای پزشکی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران) انتخاب شد، توزیع گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد و مدل نهایی پژوهش ارایه گردید.یافته‌ها: افراد منتخب 9 عامل(فرهنگ، عوامل مرتبط با بیمار، عوامل مرتبط با ارایه دهنده، عوامل مرتبط با خطا، موقعیت افشاسازی، عوامل ساختاری، عوامل فردی مرتبط با گزارش دهی، عوامل سازمانی مرتبط با گزارش دهی، ثبت) را در کنترل خطاهای پزشکی موثر دانسته اند. 9 عامل، زیر مجموعه‌ی سه عامل اصلی تر افشاسازی، گزارش دهی، ثبت خطاها قرار دارند که 46/57 درصد از کل واریانس داده ها را تبیین می نمایند. بیشترین قدرت تبیین مربوط به افشاسازی 737/0 و کمترین مربوط به ساختار 053/0 می باشد.نتیجه‌گیری: برای کنترل خطاهای پزشکی در بیمارستانها، توجه به دو عامل افشاسازی و ثبت خطاها حایز اهمیت است.