اثر دیپپتید-B و لایزت پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بر بیان ژن های Tnf-Α و Il-1 در رده‌ی سلول سرطانی Ags در مقایسه با سلول سالم Hek

زمینه و هدف: امروزه می‌توان از ترکیبات طبیعی مانند پپتیدها و پروبیوتیک‌ها به‌عنوان مکمل درمان بیماری‌هایی چون سرطان نام برد. این ترکیبات با اثر بر برخی مسیرهای مولکولی از جمله التهاب، ممکن است در جلوگیری از پیشرفت و یا درمان سرطان موثر باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر دیپپتید-b و لایزت پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بر بیان ژن‌های tnf-α و 1-il در سلول‌های سرطانی معده رده‌ی سلولی ags بود.روش بررسی: در این مطالعه، سلول‌های ags و hek در محیط کشت dmem با 10 درصد سرم جنین گاوی کشت داده شدند. سلول‌ها با غلظت‌های مختلف دیپپتید-b و لایزت باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم تیمار شدند و برای مدت 24ساعت انکوبه گردیدند. درصد زنده‌مانی سلولی با روش رنگ‌سنجی mtt بررسی شد. به‌منظور بررسی‌های مولکولی پس از استخراج rna و سنتز cdna با استفاده از واکنش تشخیص مولکولی pcr (real time pcr) بیان نسبی ژن‌های tnf-α و 1-il ارزیابی گردید و داده‌ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک‌طرفه بین گروه‌ها مقایسه شدند.یافته‌ها: نتایج mtt نشان داد که تیمار سلول‌ها با دیپپتید-b و لایزت باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌های سرطانی ags نسبت به سلول کنترل hek گردید(ic50) و سطح بیان نسبی ژن‌های tnf-α و 1-il در سلول‌های سرطانی معده که با دیپپتید-b، لایزت باکتری و همچنین هردو ماده به‌طور هم‌زمان تیمار شده‌اند نسبت به نمونه کنترل دارای افزایش معنادار بود(0/05≥p). میزان افزایش بیان معنادار در ژن 1-il به‌ترتیب برای پپتید 300%(4 برابر)، باکتری 100%(2 برابر)، پپتید همراه باکتری 650%(7 و نیم برابر) و در ژن tnf-α به‌ترتیب برای پپتید 350%(4 و نیم برابر)، باکتری100%(2 برابر)، پپتید همراه باکتری520%(6/2 برابر) بود. بنابراین احتمالاً این ترکیبات با تاثیر بر دیگر مسیرهای مولکولی موجب مرگ سلول‌های سرطانی شده‌اند.نتیجه‌گیری: باتوجه به این‌که دیپپتید-b و لایزت باکتری روی سلول‌های رده‌ی سلولی سالم hek سمیت معنی‌داری نداشتند و سبب کاهش زنده‌مانی سلول‌های سرطانی ags به‌صورت معناداری شدند که این سمیت وابسته به دوز بود، در نظر گرفتن این ترکیبات طبیعی در درمان سرطان معده ممکن است حائز اهمیت باشد.

the effect of d-peptide-b and b.bifidum probiotic lysate on the expression of tnf-α and il-1 genes in ags cancer cell line compared to healthy hek cells

background and aim: today, natural compounds such as peptides and probiotics can be mentioned as a supplement to the treatment of diseases such as cancer. these compounds may be effective in preventing the progression or treatment of cancer by affecting some molecular pathways including inflammation. the aim of this study was to investigate the effect of d-peptide-b and b.bifidum probiotic lysate on the expression of tnf-α and il-1 genes in gastric cancer cells of ags cell line.materials and methods: in this study, ags and hek cells were cultured in dmem medium with 10% bovine serum. the cells were treated with different concentrations of d-peptide-b and b.bifidum lysate and were incubated for 24 hours. the cell viability was checked by mtt. for molecular investigations, after rna extraction and cdna synthesis, the relative expression of tnf-α and il-1 genes was evaluated using real time pcr, and the data were analyzed using statistical methods one-way anova.results: the mtt results indicated that the ags cancer cells’ survival rate decreased after treatment with dipeptide-b and lysate of b.bifidum as compared to hek control cells. furthermore, the study found that the expression levels of tnf-α and il-1 genes in gastric cancer cells were significantly higher after treatment with d-peptide-b, bacterial lysate, or both, when compared to normal hek cells (p≤0.05). specifically, the il-1 gene expression increased by 300% (4 times) for peptide treatment, 100% (2 times) for bacterial treatment, and 650% (7.5 times) for combined treatment. similarly, the tnf-α gene expression increased by 350% for peptide treatment, 100% for bacterial treatment, and 520% for combined treatment. these results suggest that these compounds may have induced cell death in cancer cells by affecting other molecular pathways.conclusion: considering that d-peptide-b and b.bifidum lysate had no significant toxicity on normal cells and caused a significant decrease in the survival of cancer cells and this toxicity was dose dependent, therefore, consideration might be given to these natural compounds in treatment of gastric cancer.