تاثیر بهسازی نیروی انسانی بر فشارهای روانی شغلی با نقش میانجی خودپنداره در دانشگاه علوم پزشکی شیراز

زمینه و هدف: فشار روانی شغلی یکی از دلایل ترک کار و انگیزه ‌ی پایین است و تقلیل آن می‌تواند پیامدهای مثبتی برای سازمان داشته باشد. طبق مطالعات، بهسازی کارکنان و خودپنداره ی مثبت آنها نسبت به محیط کار می تواند از فشارهای روانی شغلی بکاهد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر بهسازی نیروی انسانی بر فشارهای روانی شغلی با توجه به نقش میانجی خودپنداره کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز می‌باشد.روش بررسی: مطالعه ‌ی حاضر توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه‌ ی پژوهش شامل 584 نفر از کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز در سال 1397 بود که 234 نفر با استفاده از جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از سه پرسش‌ نامه ‌ی استاندارد انجام شد که روایی محتوایی و پایایی آنها تایید گردید. برای تحلیل آماری، از مدل ‌سازی معادلات ساختاری و نرم‌ افزار amos و spss استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بهسازی نیروی انسانی بر فشارهای روانی شغلی کارکنان(ضریب مسیر 0.778) تاثیر معکوس داشت. بهسازی نیروی انسانی بر خودپنداره‌ ی کارکنان(ضریب مسیر 0.843) تاثیر مستقیم داشت، اما خودپنداره ‌ی کارکنان بر فشار روانی شغلی(ضریب مسیر 0.166) تاثیر نداشت. از آنجاکه مسیر بهسازی نیروی انسانیخودپنداره و خودپنداره - فشارهای روانی شغلی معنی دار نبود، لذا بهسازی نیروی انسانی بر فشارهای روانی شغلی از طریق متغیر میانجی خودپنداره در سطح اطمینان 0.95 تاثیر نداشت.نتیجه گیری: طبق نتیجه ‌ی پژوهش، بر اجرای بهسازی مستمر کارکنان در جهت ارتقای مهارت ها و توانایی ‌های آنها برای کاهش فشارهای روانی شغلی تاکید می شود.

The Effect of Human Resource Development on Job Stress with Regard to the Mediator Role of Self Concept in Shiraz University of Medical Sciences

Background and Aim: Job stress is one of the reasons of low motivation and leaving one's job, and its reduction can have positive consequences. According to studies, staff's development and their positive self concept toward workplace can reduce job stress. The aim of this research is to study the effect of human resource development on job stress with regard to the mediator role of self concept in Shiraz University of Medical Sciences(SUMS).Materials and Methods: This is a correlational descriptive study. The research community included 584 staff members, of whom 234 were selected using Morgan's table in 2018. To collect data, 3 standard questionnaires were used, and their content validity and reliability were confirmed. For data analysis, structural equation modeling and Amos and SPSS softwares were used.Results: The findings showed that human resource development had a reverse effect on staff job stress(path coefficient 0.778). Moreover, human resource development had a direct effect on job stress(path coefficient 0.843), but staff self concept did not have any effect on job stress(path coefficient 0.166). Since the paths of human resource developmentself concept and self conceptjob stress were not meaningful, human resource development did not have any effect on job stress by way of the mediator variable of self concept in confidence level 0.95. Conclusion: According to the results of this study, conducting the staff's continuous development to promote their skills and abilities for declining job stress is emphasized.