رتبه بندی شهرستان های استان سیستان و بلوچستان بر اساس شاخص های بهداشتی و درمانی با روش تاپسیس

زمینه و هدف: یکی از ابعاد مهم دسترسی به خدمات سلامت، توزیع یکنواخت است. بررسی نحوه ی توزیع شاخص های بهداشت و درمان در مناطق مختلف، نابرابری ها را آشکار می سازد تا زمینه کاهش نابرابریها فراهم گردد. هدف این پژوهش رتبه بندی شهرستان های استان سیستان و بلوچستان از منظر دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی می باشد.روش بررسی: پژوهش حاضر، توصیفیکاربردی و از نوع مقطعی است. داده ها به روش کتابخانه ای از پایگاه اطلاعاتی مرکز آمار ایران گردآوری شد. شاخص های مورد مطالعه با روش آنتروپی شانون وزن دهی و رتبه بندی شهرستان ها با روش تاپسیس صورت گرفت. نحوه ی توزیع خدمات بهداشت و درمان با ضریب همبستگی اسپیرمن و کندال نمایش داده شد و توسط ضریب پراکندگی، شاخص های برجسته در ایجاد عدم تعادل تعیین شدند. یافته ها: نتایج روش تاپسیس اختلاف فاحشی بین سطح برخورداری از شاخص ها در شهرستان ها را نشان داد. شهرهای زابل و زاهدان رتبه ی اول و دوم و شهرهای قصرقند، سیب سوران و فنوج به ترتیب در آخرین رتبه قرار گرفتند. در بین عواملی که موجب اختلاف سطح برخورداری شده اند، تعداد دکتری تخصصی و دکتری علوم آزمایشگاهی و مراکز توان بخشی موجب بیشترین تفاوت بین شهرستان ها گردیده اند. یافته ها نشان می دهد که منابع متناسب با جمعیت شهرستان ها توزیع نشده و بین رتبه ی جمعیتی و رتبه ی دسترسی به خدمات همبستگی کمی وجود دارد. نتیجه گیری: توجه بیشتری به شهرستان هایی که در رتبه ی پایین سطح دسترسی منابع بهداشت و درمان قرار دارند، ضروری خواهد بود. همچنین در تخصیص منابع بهداشت و درمان، این استان در اولویت قرار داده شود زیرا وضعیت بهره مندی از شاخص های بهداشت و درمان نسبت به جمعیت آن اندک می باشد.