موسیقی درکتاب عقد الفرید ابن عبدربه: جواز موسیقی، نوازندگان زن و مرد و انواع سازها

بخش «الیاقوته‌ ‌الثانیه‌ فی علم‌الالحان و اختلاف‌الناس فیه» در کتاب  العقدالفرید، یکی از مهم‌ترین منابع آگاهی ما از بحث‌های مربوط به جایگاه موسیقی و وضع و حال موسیقیدانان و انواع سازها در دورۀ اموی و عباسی است. ابن عبدربه اندلسی از جمله دانشمندانی است که در این بخش از کتابش به سود موسیقی و هنرهای مرتبط با آن مثل نوازندگی و آوازخوانی رای داده و بر نوع «موسیقی آوازی» مورد علاقۀ روزگار خود تاکید کرده است. وی ضمن معرفی هفتاد و هفت تن از موسیقی‌دانان زمان امویان و عباسیان که بیشتر آن‌ها مرد و جزو هنرمندان درباری بودند، روابط میان خلفا و هنرمندان را دوستانه به تصویر کشیده و شماری از سازهای رایج آن زمان را معرفی کرده است. در این مقاله کوشش شده است تا دیدگاه‌ها و استدلال‌های ابن عبدربه در باب موسیقی و نقش و جایگاه موسیقی‌دانان دوره‌های اموی و عباسی، به صورت تحلیلی و آماری بررسی شود.

The Music in al-ʿIqd al-Farīd by Ibn ʿAbd Rabbih (860–940 AD.): Permission, Male and Female Musicians, and Various Musical Instruments

One of the most important sources about the music and the situation of musicians in the Umayyad and Abbasids period is the twentieth chapter of alʿIqd alFarīd (the unique Necklace) by Ibn ʿAbd Rabbih, titled &Kitāb alyāqūta althāniya fī ʻilm alalḥān waikhtilāf alnās fīh& (The Book of the Second Ruby on the Art of Song and Dissenting Opinions Thereof). In this chapter, he argues in favor of religious permission for music and related arts such as playing music and singing. He also introduces seventyseven musicians of the Umayyad and Abbasid period, most of whom were men artists of the court, he portrayed a friendly relationship between the caliphs and the artists. He informs us about several common musical instruments of the time. In this article, a statistical and analytical review of his opinions and arguments about music and musicians will be presented.