نقدی فلسفی بر مفهوم «معماری اسلامی» با رویکردی آسیب‌‌شناسانه

بررسی رابطه‌ میان معماری و اسلام باتوجه به ماهیت‌ معماری، زمینه را برای فهم مناسبی از معماری اسلامی پدید می‌آورد. پژوهش حاضر با هدف تبیین ماهوی مفهوم معماری اسلامی به روش پدیدارشناسی تالیف شده ‌است و کوشیده‌ایم با حرکت از علم اجمالی به علم حصولی، در جهت ایجاد امکان نظری پاسخ به پرسش از چیستی معماری اسلامی، در قالب رویکردی آسیب‌شناسانه به‌تعابیر موجود، گامی برداشته ‌شود. ضرورت و اهمیت پرداختن به پژوهش پیرامون چیستی معماری اسلامی را می‌توان در حوزه‌های مختلفی از جمله دستیابی به الگوی زمینه‌محور و بومی برای تنسیق فرمی فضایی در روند توسعۀ فیزیکی و پاسخگویی به نیازهای کاربران محصولات معماری جست‌وجو کرد. یافته‌های پژوهش، تحقق معماری اسلامی را در ساحت نیازهای کالبدی مستخرج از امر قدسی و نیز اعتلای معماری، امکان‌پذیر می‌داند.

The Concept of Islamic Architecture: A Philosophical Critique

The study of the relation between architecture and Islam, considering the nature of architecture, provides a basis for a proper understanding of Islamic architecture. This study presents an epistemological explanation of Islamic architecture by a phenomenological method. Research on Islamic architecture is essential due to its relation to various subjects, including achieving a contextuallocal model to coordinate formalspatial in the process of physical development and meet the requirements of users of architectural products. The present study, assuming architecture as a human structure and Islam as a sacred idea, shows that Islamic architecture forms the dialectic between the user’s requirement and formalspatial architecture.