سیاست خلفای اموی در مواجهه با اهل ذمه شامات (132-41ه.ق)

استقرار خلافت اموی در منطقه شام وضرورت های اجتماعی آن قلمرو، سبب گردید تا سیاست های اجتماعی خلفا با توجه به واقعیات جامعه معاصر آنان تنظیم شود. در شامات افزون بر تنوع نژادی و قومی موجود، جماعات اهل کتاب حضور داشتند و به سبب توانمندی های اجتماعی و اقتصادی، عاملی تاثیرگذار در معادلات جامعه به شمار می رفتند. تعیین الگوی روابط بین حکومت و گروه های اهل کتاب و بررسی سیاست های خلفای اموی در ارتباط با اهل ذمه شامات مهم به نظر می رسد. حال این پرسش مطرح است که خلفای اموی در مواجهه با اهل ذمه شامات به ویژه مسیحیان چه سیاستی در پیش گرفتند؟ یافته های این پژوهش که با روش توصیفی و تحلیلی فراهم آمده است نشان می دهد که دو الگوی اساسی سیاست تسامح و مدارای مذهبی و اعمال محدویت ها خاص در مقاطعی بر مناسبات کلی حکومت امویان با اهل ذمه، یعنی مسیحیان حاکم بوده است.

TThe Policy of the Umayyad Caliphs in Dealing With the Levant dhimmīs (661–750 Ad): The Christian Society

The Umayyad Caliphate adjusted its social policies in the Levant region according to the situation and necessities of the society. The economic and social influence of People of the Book (ahl alkitāb) in a society with a wide range of racial and ethnic diversity was crucial. The Umayyad’s policies toward the Christian society in the Levant can shed light on the pattern of relationships between the government and the People of the Book during this period. In this article, we try to study these policies by the descriptiveanalytical method. The result shows that Umayyads established two types of policies on dhimmīs: tolerance and sanction.