سنّت‌گرایی علمی مسلمانان شبه قارّه هند در مقایسه با ایران در سده نوزدهم

پس از گسترش موج تجددگرایی در ایران در سده نوزدهم، تقریباً همه متون علمی کهن به کناری گذاشته شد و به جای آن از متون ترجمه شده غربی برای تدریس در مراکز علمی استفاده شد. در همین سده در هند، برخلاف ایران، با وجود حضور استعماری بریتانیا و گسترش علوم و فنون جدید، همچنان متون فارسی و عربی دانشمندان ایرانی به‌عنوان کتاب مرجع و منبع درسی، استفاده می‌شد. در این پژوهش، با استفاده، علل و عوامل وفاداری مسلمانان شبه قاره هند به متون کهن فارسی و عربی و توجه بیش از اندازه آنها به علوم هندسه و ریاضی در قیاس با مباحث فلسفی، بررسی شده است. برای توجیه این پدیده، نظریه‌های چون اهتمام به نجات پدیده‌ها، عدم رویکرد مدیریتی، ناتوانی علمی و عدم تناسب ساختارهای معرفتی با نظریّه‌های علمیِ جدید، اراوه شده که در این مقاله مورد نقد و بررسی قرار گرفته‌اند.

Muslim’s Scientific Traditionalism in India versus Iran in the Nineteenth Century

In the nineteenth century Iran, with the spread of modernization, ancient science texts were abandoned and Western translated texts were used for teaching. In the same period in India, Persian and Arabic texts were used by Iranian scholars as reference books and textbooks. In this paper, we want to answer the two basic questions: first, why did Indian Muslims, unlike Iran, despite the colonial presence of Britain and the spread of new science and technology in this country, still adhere to their old Persian and Arabic texts, and secondly, why did they attention more to the geometric and mathematical aspects of the texts than to the intellectual and philosophical issues. There are several different theories, such as: save the phenomena, scientific disability, management approach in science, cognitive structures.