تاریخنگاری در آثار منظومِ دوره سلاطین دهلی (حک:602-932)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
شیرازی سعید
|
|
منبع
|
پژوهشنامه تاريخ تمدن اسلامي - 1396 - دوره : 50 - شماره : 1 - صفحه:31 -48
|
|
چکیده
|
پس از شکل‌گیری حکومت سلاطین دهلی، تحولات گوناگون در جنبههای مختلف حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هند شکل گرفت. از جمله این تحولات، رسمیت یافتن زبان فارسی در دربار سلاطین دهلی و نگارش آثار ادبی و تاریخی متعدد به زبان فارسی بود. تاریخنگاری رسمی مسلمانان در هند به زبان فارسی با نگارش تاج المآثر در اوایل سده هفتم هجری آغاز شد و با نگارش آثاری چون طبقات ناصری، تاریخ و فیروزشاهی برنی رونق یافت. در این دوره آثار منظوم متعددی نیز به زبان فارسی به‌توسط برخی از شاعران چون امیر خسرو دهلوی و عصامی به نگارش در آمد که از مهم‌ترین منابع پژوهش درباره تاریخ سلاطین دهلی (در سده هفتم و هشتم هجری)، به شمار میروند. در نوشتار پیش رو به معرفی این آثار و جایگاه آنها به‌عنوان منبع تاریخی در دوره سلاطین دهلی پرداخته شده است.
|
|
کلیدواژه
|
تاریخنگاری منظوم، امیر خسرو دهلوی، بدر‌الدین چاچی، سلاطین دهلی، عبدالملک عصامی
|
|
آدرس
|
بنیاد دایره العارف اسلامی, گروه مطالعات شبه قاره هند و جنوب شرق آسیا, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
s.shirazi@rch.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|