به‌کارگیری اصول پدافند غیرعامل در راستای ایمن‌سازی باندهای پروازی (مطالعه موردی فرودگاه مهرآباد)

تقلیل آسیب‏ پذیری و کاهش خسارات و صدمات تاسیسات، تجهیزات و نیروی انسانی مراکز حیاتی، حساس و مهم نظامی و غیرنظامی کشور در برابر تهدیدات و عملیات دشمن، یکی از مهم‏ترین اهداف پدافند غیرعامل می‏باشد. طراحی راهکارهای پدافند غیرعامل در صنعت، نیازمند همکاری کارشناسان و مدیران صنایع با متخصصین پدافند غیرعامل است. صنعت حمل‌و نقل هوایی نیز از این امر مستثنی نیست. در مواقع بحران، به‌خصوص جنگ، فرودگاه‌ها اهداف کمک رسانی و جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرند. لذا اخلال در روند خدمات رسانی آن‌ها به‌منزله تاثیر منفی در روند اقدامات دفاعی کشور در برابر تهاجم دشمن است. هرچقدر بتوان در راستای ایمن‌سازی باندهای پروازی قدم برداشت، فرودگاه ها نقش شایانی در راستای کاهش بحران خواهند داشت. تحقیق پیشِ رو بر آن است تا با تمرکز بر بخشی از سوانح هوایی، راهکارهای مناسبی در جهت پیشگیری و کاهش این رخدادها و به‌تبع آن استمرار خدمات رسانی فرودگاه‌ها در مواقع بحرانی مانند جنگ، ارائه دهد. دراین‌راستا، این پژوهش به بررسی ماهیت سوانح باندهای پروازی می‌پردازد. این قبیل سوانح به دو دسته تعرض به باند پرواز و تعدی از باند پرواز، تقسیم می‌شوند. در سوانح ناشی از تعرض به باندهای پروازی، هواپیما دچار برخورد با هواپیمایی دیگر، وسایل ‌نقلیه عبوری از سطح باند و یا انسان می‌شود. منظور از تعدی از باند پرواز، خروج هواپیما از انتها یا کناره‌های باندهای پروازی هنگام نشست یا برخاست است. مدل‌سازی سوانح ناشی از تعدی از باندهای پروازی و بررسی کاربردی مدل‌های ارائه ‌شده، بخش مهمی از این تحقیق را دربرمی‌گیرد. مهم‌ترین نتیجه حاصل از این پژوهش، محاسبه ریسک خطر موانع موجود در فرودگاه‌های کشور می‌باشد.