بررسی و معرفی ساختار فضایی معماری بیمارستان‌های صحرایی

هر کشوری که به مسایل دفاعی نیندیشد، محکوم به نابودی است زیرا موجب کاهش قدرت آن کشور در مقابل سایر کشورهای قوی خواهد شد. از جمله راهکارها جهت تقویت و ایمن ساختن مولفه‌های قدرت، پرداختن هر چه بیشتر و بهتر به مسیله پدافند غیرعامل است. یکی از اولویت‌های بحث‌های پدافند غیرعامل علی‌الخصوص در حوزه طراحی معماری، بحث مربوط به طراحی معماری بیمارستان‌های صحرایی سیار و امن جهت خدمات‌دهی به مجروحین در زمان بحران می‌باشد.بیمارستان صحرایی (سیار و امن) نوعی از بیمارستان است که در زمان بحران مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بیمارستان‌ها، هم در شهرها به عنوان پشتیبان برای بیمارستان‌های شهری و هم در منطقه عملیاتی به عنوان واحد درمانی موقت به‌کار می روند. بیمارستان‌های صحرایی با هدف اصلی ارایه خدمات درمانی اولیه و نجات مصدومان حوادث، حداکثر تا سطح ارایه خدمات جراحی در حد متوسط کاربری دارند. یکی از تفاوت‌های عمده میان یک بیمارستان صحرایی و سایر ساختمان‌ها، در استفاده بهینه از حداقل سطح و حجم است و اینکه بیمارستان صحرایی به مثابه یک کانال و مجرا می‌باشد و مجروحین در صورت نیاز به مداوای بیشتر به مراکز درمانی مجهزتر اعزام می‌گردند. اندازه و مقدار فضاهای بیمارستان صحرایی باید بگونه‌ای باشد که استفاده‌کنندگان از آن در زمان حملات شدید بتوانند فعالیت‌های روزمره و برنامه‌ریزی شده خود را در حداقل فضا و با راندمان قابل قبول انجام دهند. این فضاها لازم است که جوابگوی نیازهای عملکردی برای بلندمدت باشند.در این مقاله هدف آن است که با بررسی و معرفی ساختار فضایی معماری بیمارستان‌های صحرایی سیار و امن، این فضاها شناسایی شده و الزامات طراحی معماری آن‌ها استخراج گردد. تا زمانی که این ساختار با توجه به شرایط تهدیدات و اصول پدافند غیرعامل استخراج نگردد، کارهای انجام‌شده در این زمینه ناقص بوده و جوابگوی نیازها نمی باشد.در این پژوهش از روش تحقیقی توصیفی-تحلیلی و از ابزار تحقیق کتابخانه‌ای و اینترنتی و همچنین نظرات و تجربیات خبرگان استفاده شده است.