بررسی میزان تاب‌آوری شبکه معابر شهری (مطالعه موردی: شهر دامغان)

امروزه به‌دنبال رشد مداوم جمعیت شهرنشین و هم‌چنین افزایش مخاطرت طبیعی، تقویت تاب‌آوری شهرها امری ضروری بوده و می‌بایست به‌منظور کاهش آسیب‌پذیری، به‌عنوان بخشی مهم در طرح‌های توسعه شهری لحاظ گردد. در این راستا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف اولویت‌بندی ساماندهی معابر به لحاظ تقویت تاب‌آوری آن‌ها جهت کاهش آسیب‌پذیری در برابر مخاطرات طبیعی تدوین یافته است. در این پژوهش، بخشی از بافت مرکزی شهر دامغان به‌عنوان نمونه، مورد مطالعه قرار گرفته است. در این زمینه معیارهای تاثیرگذار بر تاب‌آوری معابر براساس مطالعات و بررسی‌های انجام پذیرفته، استخراج گردیده و بر مبنای آن‌ها هریک از معابر امتیازدهی گردیدند و در پایان براساس مجموع امتیازات و هم‌چنین وزن معیارها، کلیه معابر دسته‌بندی گردیده که با توجه به آن می‌توان اولویت‌بندی هریک از معابر را جهت ساماندهی بیان نمود.