یک مدل کنترل دسترسی زمان‌دار مبتنی بر اهداف برای ارتقا حفظ حریم خصوصی

صاحبان اطلاعات، بر اساس اهدافی اطلاعاتشان را انتشار می‌دهند؛ و استفاده از اطلاعات باید در جهت همان هدفی باشد که انتشار یافته است. بنابراین، وجود یک روشی برای کنترل دسترسی به اطلاعات انتشاریافته، لازم و ضروری است. این مدل از یک‌سو به سازمان‌ها و شرکت‌ها کمک می‌کند که بتوانند مشتری‌های مرتبط با فعالیت کسب‌وکار خود را جذب کنند و از سوی دیگر، به صاحبان اطلاعات این امکان را میدهد که بتوانند جمع‌آوری‌کنندگان اطلاعات (شرکت‌ها و سازمان‌ها) را در استفاده از اطلاعات شخصی خود محدود کنند. اهداف به دو نوع، اهداف مجاز و اهداف غیرمجاز تقسیم می‌شوند؛ و صاحبان اطلاعات، مجاز یا غیرمجاز بودن آن‌ها را تعیین می‌کنند. این مدل به اهدافی که صاحبان اطلاعات تعیین می‌کنند یک پارامتر زمان اضافه می‌کند تا انتشار اطلاعات خود را محدودتر کنند؛ یعنی اینکه صاحبان اطلاعات، برای اهدافی که انتخاب کرده‌اند محدوده زمانی را تعیین میکنند که در این محدوده زمانی، استفاده از اطلاعات امکانپذیر است. وجود محدوده زمانی در انتشار اطلاعات، باعث ارتقا حفظ حریم خصوصی افراد می‌شود. با توجه به اینکه انتشار اسناد محرمانه، فوق محرمانه، سری و به‌کلی سری در پدافند غیرعامل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ این مدل، با تعیین محدوده زمانی، از انتشار اسناد ملی و نظامی در زمان نامناسب جلوگیری میکند.