طراحی آمایش دفاعی در تراکم‌زدایی با بهره‌گیری از مدل tis (مطالعه موردی: مقایسه نیروگاه نطنز با نیروگاه کره‌شمالی)

میزان تراکم نشان‌دهنده‌ موقعیت و چیستی یک محل است، طوری که بافت‌های متراکم و فشرده موجب شاخص بودن مجموعه می‌گردد، لذا طراحان مجموعه‌های نظامی باید حتی‌المقدور از طراحی متراکم فضاها دوری نموده و از تمامی مساحت موجود استفاده نمایند. ازآنجایی‌که برنامه‌ریزی مناسب برای توزیع جمعیت و مکان‌یابی مناسب سکونتگاه‌های انسانی از مهم‌ترین اقدامات در آمایش دفاعی و پدافند غیرعامل می‌باشد، در این مقاله پس از بیان اجمالی از پدافند غیرعامل و تراکم زدایی به اصول و ضوابط پراکندگی و تراکم زدایی پرداخته‌شده است سپس با ارائه مدل‌های tis به‌عنوان چارچوبی اصولی جهت طراحی مراکز در حوزه‌های مختلف، مدلی بهینه را برای اجرای طرحی امن به سازمان پدافند غیرعامل و همچنین مراکز مربوطه پیشنهاد کرده است. جهت بررسی مدل‌های مذکور از شاخص‌های قابلیت شناسایی توسط دشمن، آسیب‌پذیری، عدم تسهیل مدیریت بحران، عدم استمرار فعالیت سامانه و عدم برگشت‌پذیری سامانه که همگی از شاخص‌های پدافند غیرعامل می‌باشند، استفاده‌ شده است. اولویت‌بندی شاخص‌ها و ارزیابی مدل‌ها از مهم‌ترین داده‌های کیفی است که در تهیه پرسشنامه تحقیق استفاده‌ شده است. همچنین برای تحلیل داده‌ها روش‌های smart و saw مورداستفاده قرارگرفته است نتایج حاصل مدل s را به‌عنوان مناسب‌ترین و مدل t را نامناسب‌ترین مدل در تراکم زدایی نشان می‌دهد که در مقایسه نیروگاه‌های نطنز و کره شمالی تشابه نیروگاه نطنز به مدل t و تشابه نیروگاه کره شمالی به مدل s کاملاً مشهود می‌باشد. گردد.