رویکرد پدافند غیرعامل در پهنه‌بندی فضایی اردوگاه‌های اسکان موقت با استفاده از روش تلفیقی ahp-fuzzy و gis (مطالعه میدانی: منطقه 8 شهر تهران)

بسیاری از شهرهای بزرگ ایران در نواحی با مخاطرات طبیعی بالا قرار گرفته‌اند که این امر به ویژه در شهر تهران و در صورت وقوع بحران تلفات جانی و مالی فراوانی به جای خواهد گذاشت. یکی از مهم‌ترین تدابیر بعد از وقوع بحران، گریز از محل حادثه و یافتن مناطق امن جهت ایمنی از خطرات ثانویه می‌باشد. آنچه در اینجا ضروری به نظر می‌رسد، بررسی پهنه‌های فضایی مناسب اردوگاه‌های اسکان موقت با رویکرد پدافند غیرعامل جهت ایمنی و رفاه آسیب دیدگان بعد از وضعیت اضطراری می‌باشد. بدیهی است نادیده گرفته شدن رویکرد پدافند غیرعامل و عدم توجه کافی به این متغیرها در انتخاب مکان‌های مناسب جهت اسکان موقت می‌تواند نتایج متصور از تصمیم‌های اتخاذ شده را با شکست مواجه کرده و خسارات سنگینی بر جای گذارد. هدف پژوهش حاضر پهنه بندی فضایی اردوگاه‌های اسکان موقت منطقه 8 شهر تهران از منظر شاخص‌های موثر در پدافندغیرعامل است تا در صورت وقوع حادثه، امکان برقراری سریع خدمات رسانی برای آسیب دیدگان را میسر نماید. به لحاظ روش شناسی علمی، این پژوهش را می‌توان از نوع توصیفی تحلیلی دانست که داده‌های توصیفی از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و منابع اسنادی گردآوری و با انجام عملیات میدانی، بخشی دیگر از داده‌های فضایی مورد نیاز جهت تجزیه و تحلیل به دست آمده است. بدین منظور پهنه بندی و تجزیه و تحلیل فضایی اطلاعات و همچنین ارزیابی این فرایند با توجه به معیارهای تاثیرگذار (دسترسی به راه‌ها و فضاهای باز، مراکز بهداشتی و درمانی، مراکز نیروی انتظامی، آتش نشانی، مراکز مدیریت بحران، و...) با بهره گیری از روش‌های تلفیقی gis و (ahp-fuzzy) mcdm صورت پذیرفته و در نهایت پهنه‌های فضایی مناسب جهت اسکان موقت آسیب دیدگان در منطقه 8 شهر تهران ارزیابی و پیشنهاد شده است.