نقد ناواقع‌گرایی گفتار دینی در اندیشه‌ی فیلیپس

یکی از بحث‌های پُر دامنه فلسفه دین که در قرن بیستم تحت تاثیر آراء ویتگنشتاین پرورش یافته، نا واقع‌گرایی است و یکی از ناواقع‌گرایان افراطی، فیلیپس است. او واقعیت را امری کاملاً زبانی می‌داند و زبان را خالق همه اشیاء؛ همچنین با توجه به مبانی پوزیتویستی‌اش مفاهیم دینی را دارای مرجع عینی نمی‌داند، چون ارجاع به واقعیت را خاص علم می‌داند، لذا نظریه او نوعی نظریه غیرشناخت‌گرایانه در باب دین خواهد بود و این نظریه منجر به نفی مفاهیم متافیزیکی از جمله «خدا» می‌شود.این نوشتار درصدد است، ابتدا مبانی و اصولی را که نهایتاً منجربه غیرشناختاری بودن زبان دینی از نظر فیلیپس می‌شود بررسی نماید و در گام بعد با تبیین لوازم این نظریه به نقد آن بپردازد.