الهیات سلبی از دیدگاه قاضی سعید قمی و ابن میمون اندلسی

یکی از مهمترین دغدغه های متفکران و فلاسفه، شناخت حق‌تعالی و صفات و اسمائش است. عمده تفکر در خصوص صفات خداوند متعال تقسیم آن به صفات ثبوتیه و صفات سلبیه است. اما در مقابل تفکر رایج، دیدگاه دیگری است که اتصاف خداوند به صفات ثبوتی را انکار نموده و تنها صفاتی که خداوند به آن متصف است، صفات سلبیه می داند، این دیدگاه که به نظریه الهیات سلبی یا الهیات تنزیهی مشهور است و در راس این نظریه قاضی سعید قمی و ابن میمون اندلسی بوده، بر این اعتقاد است که آنچه که به عنوان صفات ثبوتیه درمورد حق تعالی ذکر می شود، به سلب نقیضشان بر می‌گردند؛ آنها می‌گویند با توجه به این مطلب که اصالت از آن ماهیت است نه وجود ونیز بین وجود حق‌تعالی و وجود مخلوقات اشتراک لفظی است و سنخیت بین وجود خداوند متعال و سایر موجودات نیست، لذا حق‌تعالی فقط به صفات سلبیه متصف است.

Negative theology view of Ghazi Saeed Qomi and Ibn Meymun Andolesi

Knowing Allah Almighty and His attributes and names is among the greatest concerns of scholars and philosophers. Much of the literature on the attributes of Allah (swt) is on the dichotomy of positive and negative attributes. However, there is also another view that does not believe in the use of positive attributes for Allah (swt), instead, it asserts that Allah Almighty can only be known and described by negative attributes. This view is known as negative theology or apophetic theology pioneered by Ghazi Saeed Qomi and Ibn Meymun (Maimonides). They contend that what is considered as positive attributes refer to the negation of their opposites. They further refer to the principality of essence rather than existence and believe that Allah Most High has nothing in common with other beings and even the common term “existence” is only a homonym when used for Allah and His creatures. They conclude that positive attributes do not hold true for Allah and He can only be known and described by negative attributes.