سنت مسیحیت و زرتشت باتاکید بر اشتراک و افتراق و توصیف رویدادهای آخرالزمانی

جاماسپ نامه رساله ای است که در زمره ی آثاری است که نویسندۀ آن ناشناس است. بخش قابل توجه و پایانی این رساله مربوط به رستاخیز و نجات بخشان زرتشتی است و نویسنده در این بخش پیشامدهایی را که هنگام ظهور هوشیدر، هوشیدر ماه و سوشیانت در ایرانشهر رخ می دهد را از زبان جاماسپ نقل می کند. دو باب واپسین کتاب، شباهت زیادی به زند و هومن یسن دارد. در واقع کهن ترین گرایش های معناشناسانه در ادبیات زرتشتی، با اسطورۀ گشتاسپ و جاماسپ همسویی دارد. بخش پایانی جاماسپ نامه دربارۀ تاریخ اندیشه های مکاشفه ای و شکوفایی آن ها در نخستین سده های اسلامی است. این بخش آشفتگی ها و انقلاباتی را که در رستاخیز و پایان زمان انسان ها را گرفتار خواهد نمود، برمی شمارد. اما در مسیح و انجیل چهارم یا انجیل یوحنا که نگاشته های فردی به نام پولس قدیس از دیدگاه دیگری سخن می گویند اعتقاد بر آن است که عیسی (علیه السلام) موجود آسمانی است، او بر زمین فرود آمده و کسی است که می تواند «جلال پدر قبل از خلقت جهان را داشته باشد و در کتاب تورات و عقاید دین یهودیت، همچنین دیدگاه نخستین مسیحیان، عیسی (علیه السلام) مقام پیامبری دارد، او معصوم است و به عنوان منجی قوم یهود مطرح است.

the tradition of christianity and zoroastrianism emphasizes commonalities and differences and describing apocalyptic events

jamaspnameh is a treatise that is among the works whose author is unknown. the remarkable and final part of this treatise is related to the resurrection and salvation of zoroastrians, and in this section, the author quotes the events that occur during the advent of hoshidar, hoshidar mah and sushyant in iranshahr from the language of jamasp. the last two chapters of the book are very similar to zand and hooman yassin. in fact, the oldest semantic tendencies in zoroastrian literature are consistent with the myths of goshtasp and jamasp. the concluding section of the epistle is about the history of revelatory ideas and their flourishing in the first centuries of islam. this section lists the turmoil and revolutions that will befall mankind at the resurrection and the end of time. but in christ and the fourth gospel or the gospel of john, where the writings of a person named st. paul speak from a different perspective, it is believed that jesus (pbuh) is a celestial being, he descended to earth and is the one who can have the glory of the father before the creation of the world, and in the torah and the beliefs of judaism, as well as the view of the early christians, jesus (pbuh) is a prophet, he is infallible and is considered the savior of the jewish people.