مساله نبوّت از نگاه فارابی و ابن میمون

مسئله «نبوت» از دیرباز کانون گفتگوهای فلاسفه بوده است. این پژوهش به روش کتابخانه ای به تحلیل حقیقت نبوت، بین دو فیلسوف که یکی از مکتب اسلام و دیگری از شریعت یهود است می پردازد. از نگاه هر دو فیلسوف، انسان برای رسیدن به کمال و سعادت حقیقی آفریده شده و تنها راهی که بواسطه ی آن به سعادت حقیقی و پایدار می‌رسد، وجود و هدایت های نبی است و عمل به دستورات نبیّ، باعث رسیدن آنها به کمال و سعادت می شود. در این تحقیق ابتدا به صورت مستقل، نظریات هر دو فیلسوف را در ارتباط با نبوت بیان کردیم و در پایان تحقیق، مشخص کردیم که نظریات ایشان در ارتباط با حقیقت، ضرورت، صفات، مراتب انبیاء، وظایف و وحی نبیّ، یکسان می باشد، ولی در بخش های مربوط به تشخیص نبی از غیر نبی، شریعت الهی از غیر الهی، افضل انبیا و گونه های دریافت وحی دیدگاه شان از همدیگر متفاوت است.

the problem of prophecy from the point of view of farabi and ibn meimoun

the issue of prophecy has long been the focus of philosophers' discussions. this research uses a library method to analyze the truth of prophecy between two philosophers, one from the islamic school and the other from the jewish sharia. from the point of view of both philosophers, man was created to achieve true perfection and happiness, and the only way to reach true and lasting happiness is through the existence and guidance of the prophet, and following the prophet's instructions will make them reach it becomes perfection and happiness. in this research, firstly, we independently stated the views of both philosophers in relation to prophecy, and at the end of the research, we determined that their views are the same in relation to the truth, necessity, attributes, levels of prophets, duties and prophetic revelation. however, in the parts related to distinguishing a prophet from a non-prophet, divine law from non-divine, the best of prophets, and the ways of receiving revelation, their views differ from each other.