نقد ادله قرآنی اشاعره در باب رویت خدا با تکیه بردیدگاه علامه حلّی وعلامه طباطبایی

موضوع رویت خدا از قدیمی‌ترین مباحث کلامی است که همواره مورد توجه ادیان و مکاتب فکری بشر بوده است. در اسلام نیز اشاعره به عنوان بزرگترین فرقه ی کلامی اهل سنت، دیدگاه خاصی دراین خصوص دارند و رویت خدا با چشم را در دنیا محال ولی در آخرت جائز می دانند در مقابل امامیه و از جمله علامه حلی با نقد این نظریه و با بررسی ابعاد مختلف آن، با استفاده از آموزه های فلسفی و عرفانی این امر را ناممکن می داند. در عصر ما علامه طباطبائی نیز دقیقترین تحلیل را در مسئله رویت با تکیه بر فطرت الهی انسان و رفع حجب و موضوع شهود ارائه نموده است. در این مقاله که از نوع استنادی و روش آن، تحلیل و تبیین محتوا از نوع مقایسه‌ای است، برای اولین بار دیدگاه علامه حلی که در این باب مستدل بحث نموده و حجم بسیاری از آثارش را به خود اختصاص داده در مقابل با دیدگاه اشاعره را مورد بررسی قرار می دهد. سپس به بررسی مقایسه آرای متکلم قرن یازدهم (علامه حلی) با مفسر قرن پانزدهمی (علامه طباطبایی) می پردازد که بیانگر سیر تطور نگاه کلامی فلسفی و تفسیری طی این چهار قرن می باشد.

critique of ash'arite quranic arguments about seeing god based on the views of allama helli and allama tabatabaie

the topic of seeing god is one of the oldest theological matters that has always been considered by religions, and school of human thoughts. in islam, the ash'arites, as the largest theological sect of the tradition, have a unique view in this regard and consider it impossible to see god with the bare eye in this world, but it is allowed in hereafter. it uses philosophical and mystical teachings to make this impossible. during our time, allama tabatabie provided the most accurate analysis on the subject of relying on the divine nature of human, removing the veil, and the subject of intuition. in this article, which is of evidence type and its method, content analysis and clarification is of comparative type, for the first time, the point of view of allama helli, who has argued in this regard and devoted many of his works to himself compare to the view of ash'arites. therefore, he compares the views of the eleventh century theologian (allama helli) with the fifteenth century commentator (allama tabatabaie) which shows the evolution of philosophical and interpretive theological view during these four centuries.