جایگاه روایات تفسیری در التفسیرالوسیط للقرآن الکریم طنطاوی

این مقاله جایگاه روایات تفسیری را با روش توصیفی تحلیلی در جدیدترین تفسیر معاصر اهل سنت یعنی«التفسیر الوسیط للقرآن الکریم»از محمد سید طنطاوی عهده دار است.با این که روش تفسیری وی«اجتهادی»است ولی این روش مانع استفاده وی از روایات در فهم بهتر آیات نشد.در این نوشتار مباحث در سه محور سامان یافت محور اول:منابع روایات تفسیری؛که بررسی ها بیانگر آن است که مفسّر،تعصب خاصی به استفاده از منابع اهل سنت دارد. از روایات اهل بیت(ع)کمترین بهره را برده است.بیشتر مصادر وی بعد از صحاح، تفاسیر مهم هستند یعنی روایات را غیر مستقیم گزارش می کند.محور دوم:گونه های روایات تفسیری؛که در ده محور تبیین شد.محور سوم: نقد روایات تفسیری؛که مشخص شد،نقد هم سندی و هم متنی بوده که غالب نقد متنی است.و نقد سندی بر مبنای اطلاعات رجال شناسی مفسِّر نیست بلکه دیدگاه دیگران را بیان می کند.و روایات، بدون سند و غالبا به ذکر آخرین راوی اکتفاء شده است.