بازی‌ رایانه‌ای در مقام متن هنری؛ بررسی و تحلیل وضعیت مواجهه با بازی‌های رایانه‌ای به مثابه آثار هنری

این مقاله به بررسی علمی بازی‌های رایانه‌ای و حضور این بازی‌ها در فضای روزمره کنونی می‌پردازد، و قصد دارد تا علاوه بر معرفی این رسانه سمعی-بصری، پیامدها و اثرات ورود آن را به حیطه حیات ذهنی و عملی مخاطب انسانی تحلیل کند. از طرف دیگر مقاله پیش‌ رو، ریشه‌شناسی را در دستور کار خود قرار می‌دهد، و می‌کوشد از رهگذر بررسی‌های تاریخی فشرده در مقوله بازی‌ها و علوم رایانه، درکی همه‌گستر را در اختیار خواننده قرار دهد. در این مقاله از روش‌شناسی‌های علوم اجتماعی، نظریه ادبی و نقد سینمایی سود جسته ایم؛ این در حالی است که تازگی موضوع، زبان و لحن متفاوتی را ایجاب می‌کند، که از تلفیق این زبان و آن روش‌شناسی‌ها گفتمان رسانه جدید شکل می‌گیرد. اما گزاره‌ای که در حکم محصول نهایی مباحث پیشین است، مطالعه بازی رایانه‌ای در مقام هنر رسانه‌ای، با عطف توجه به تقابل و تمایز هنر بازنما و هنر شبیه‌ساز است. آن‌چه در این‌جا کوشیده‌ایم با اتکا به مباحثی از قبیل مجذوب شدن و تحلیل دقیق تمایز‌ها و شباهت‌های دو مفهوم تماشاگر و کاربر، به آن دست یابیم بررسی مساله عاملیت مخاطب در بازی‌های رایانه‌ای و ارایه راهبردهای نظری در این خصوص است، که ممکن است به باز شدن گره‌های نظری این موضوع و نیز شناسایی موقعیت حقیقی مخاطب در مواجهه با این بازی‌ها یاری رساند.